ΖΗΤΕΙΤΑΙ… ΗΓΕΤΗΣ

Μοιάζει με μικρή αγγελία αλλά δεν είναι. Τρία φιλόδοξα μεσαία στελέχη της ευρύτερης Αριστεράς – Κεντροαριστεράς, βγήκαν σε δημόσια αναζήτηση ηγέτη, με το ερώτημα «Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, ποιος;»

Η ενδόμυχη –(και ανομολόγητη)- απάντηση καθενός από τους τρεις είναι μονολεκτική: «Εγώ». Δεν πρόκειται να την ξεστομίσουν ποτέ, φυσικά. Αυτό είναι και το μόνο σημείο σύγκλισης.

Κατά τα άλλα, η Έφη Αχτσιόγλου απορεί ακόμα για την απροσδόκητη ήττα της στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζει σε δεύτερη ευκαιρία.

Ο Διονύσης Τεμπονέρας, προσπαθεί να δημιουργήσει την πρώτη του ευκαιρία, προσβλέποντας σε σύντομο ναυάγιο Κασσελάκη.

Ο Μανώλης Χριστοδουλάκης παίρνει τα μεγαλύτερα ρίσκα. Η έμμεση αμφισβήτηση Ανδρουλάκη, που υποκρύπτει το ερώτημα της εκδήλωσης, τον οδήγησε ήδη σε αναδίπλωση. Παρά ταύτα, παραμένουν ανοιχτά και τα δύο ενδεχόμενα: Η συμμετοχή του μπορεί ν’ αποδειχτεί είτε καταστροφική επιπολαιότητα είτε κίνηση προοπτικής για το μεσοπρόθεσμο μέλλον.

Η εκδήλωση καθ’ εαυτήν -που οργανώθηκε από την «Εφημερίδα των Συντακτών» με τις δικές της σκοπιμότητες- βρίσκεται μακριά από τις δοξασίες της Αριστεράς για τον ρόλο του ηγέτη στην ιστορία. Απηχεί, όμως, τη διάχυτη αίσθηση της κοινωνίας για καθολική ηγετική ανεπάρκεια στο χώρο της αντιπολίτευσης.

Παρά τη βασιμότητα του ερωτήματος, δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε ευθεία ούτε περιγραφική απάντηση από κανέναν εκ των τριών. Και διότι κανείς δεν μπορεί να προτείνει τον εαυτό του και γιατί οι τρεις, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, υπόκεινται σε περιορισμούς: Οφείλουν να (προσποιηθούν ότι), υποστηρίζουν τον αρχηγό τους. (Και οι τρεις άλλωστε είναι σχετικά πρόσφατα εκλεγμένοι).

Το εντελώς άστοχο ερώτημα της εκδήλωσης, θα μείνει αναπάντητο. Αυτοί που το θέτουν ή αποδέχονται να το συζητήσουν, θα βρεθούν σε αμηχανία και θα το αποφύγουν με υπεκφυγές και επίδειξη κομματικού πατριωτισμού και δηλώσεις πίστης στον αρχηγό, διανθισμένα με προσχηματικές αναφορές στην αναγκαιότητα ενότητας των «προοδευτικών δυνάμεων»

Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται να υπάρξει καμιά συνεισφορά στην -ούτως ή άλλως δυσχερή- ενότητα των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών δυνάμεων, όσο και αν την επικαλεστούν οι συμμετέχοντες.

Τι θα μείνει τελικά από μια εξ αρχής άγονη και άστοχη εκδήλωση; Η δημοσιότητα που κέρδισαν και θα κερδίσουν οι τρεις φιλόδοξοι νέοι.

Το αν θα τους ωφελήσει ή όχι, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο οι φιλοδοξίες τους βασίζονται σε επαρκείς πολιτικές ικανότητες.

Αχτσιόγλου – Τεμπονέρας δεν έχουν να περιμένουν ή να φοβούνται πολλά. Ο Μ. Χριστοδουλάκης ρισκάρει και προσδοκά πολύ περισσότερα.

Η διαχείριση της ξεχωριστής καταγραφής του εσωκομματικά, έχει υψηλές απαιτήσεις* …..

* Το παραπάνω κείμενο, γράφτηκε πριν από την εκδήλωση.

Άρθρο του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα, δικηγόρου και π. Δημάρχου Μεταμόρφωσης

[banner id=”260948″]