Κάτι τρέχει με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ

Πολιτικό παρασκήνιο

*Έντονες διεργασίες στην Κεντροαριστερά

*Ορόσημο για τις εξελίξεις οι ευρωεκλογές

*Ποιος θα αμφισβητήσει τον Μητσοτάκη

*Το παράδειγμα της Γαλλίας με τον Μιτεράν

Σε πλήρη εξέλιξη είναι οι ζυμώσεις και οι διεργασίες σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ και δεν είναι λίγοι αυτοί που αφήνουν να εννοηθεί ότι οι εκλογικές επιδόσεις των δύο κομμάτων στις ευρωεκλογές θα δρομολογήσουν εξελίξεις.

Όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο λένε με νόημα ότι η ευρωκάλπη θα αλλάξει πολλά, καθώς ούτε ο Στέφανος Κασσελάκης, ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σε θέση να αμφισβητήσουν την ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σε δημοσκοπικό επίπεδο, η δεύτερη θέση δείχνει να έχει “κλειδώσει” υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά από τη στιγμή που η διαφορά με τη Ν.Δ. θα είναι δυσθεώρητη, ουδείς μπορεί να μιλήσει για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.

Με αυτό ως δεδομένο, δεν είναι λίγοι αυτοί που αφήνουν να εννοηθεί, ότι το “κλειδί” των εξελίξεων ίσως να βρίσκεται στο ΠΑΣΟΚ, με το σκεπτικό ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές που θα φέρουν τα πάνω κάτω στην Κεντροαριστερά.

Κοινό μυστικό είναι άλλωστε ότι εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης, δεν πετύχει το στόχο που ο ίδιος έχει θέσει, να γίνει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση, θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.

Ο κ. Κασσελάκης άλλωστε, ανεξαρτήτως του ποσοστού που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ, δύσκολα θα εγκαταλείψει την ηγεσία, καθώς είναι αποφασισμένος να προσφύγει ακόμη και στη βάση για να ανανεωθεί η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του.

Ανοίγει ο διάλογος

Τα δεδομένα όμως δεν είναι τα ίδια για το ΠΑΣΟΚ, που παρά την εσωστρέφεια που επικρατούσε όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν κατάφερε να ανταποκριθεί και να ανακτήσει την ηγεμονία του στο χώρο της Κεντροαριστεράς.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι εξελίξεις είναι πολύ πιθανό να “τρέξουν” αν και άπαντες αντιλαμβάνονται ότι πολύ δύσκολα ο κ. Ανδρουλάκης θα εγκατέλειπε την ηγεσία του κόμματος την οποία κέρδισε μετά από μάχη με τον Γιώργο Παπανδρέου.

Από την άλλη όμως είναι προφανές ότι ο διάλογος θα ανοίξει για το τι πήγε λάθος και γιατί το ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που διασπάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί και να γίνει το αντίπαλο δέος της Ν.Δ.

Απουσία ηγέτη

Όσοι γνωρίζουν τις λεπτές ισορροπίες του χώρου, λένε ότι η Κεντροαριστερά ήταν δυνατή όταν εκφραζόταν ενιαία, είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν ισχύει σήμερα, όπου οι δυνάμεις είναι διασπασμένες σε δύο κόμματα.

Από την άλλη βέβαια, τεχνητές συγκολλήσεις στην πολιτική δεν έχουν νόημα καθώς έχουν συγκυριακό χαρακτήρα και κατά συνέπεια δεν μπορούν να εκφράσουν την ανάγκη για ένα ενιαίο κόμμα του προοδευτικού χώρου.

Εάν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και μια ακόμη αδυναμία, που δεν είναι άλλη από την απουσία ενός χαρισματικού προσώπου που θα μπορούσε να εκφράσει την ενιαία Κεντροαριστερά γίνεται αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα.

Οι διεργασίες

Οι συζητήσεις που έχουν αρχίσει σε παρασκηνιακό επίπεδο είναι πολλές και έχουν ως αφετηρία τη διαπίστωση ότι ο κ. Μητσοτάκης παίζει “μπάλα” μόνος του, έχοντας απέναντι του μια “βολική” αντιπολίτευση.

Στελέχη που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ, λένε ότι είναι αναγκαιότητα ένας σοβαρός φορέας της Κεντροαριστεράς που θα μπορεί να πρωταγωνιστεί, με υγιείς δυνάμεις από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο διάλογος στην περίπτωση που δεν περιοριστεί σε ζυμώσεις παρασκηνίου, έχει τεράστιο ενδιαφέρον εάν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν μια σειρά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που ασφυκτιούν στο κόμμα του κ. Κασσελάκη.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ όπως εξηγούν, είναι ένα αρχηγικό κόμμα, που απευθύνεται σε πιο απολιτίκ κοινά και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να απειλήσει την ηγεμονία του πρωθυπουργού στην πολιτική ζωή της χώρας.

Νέος πόλος

Στην ουσία, αυτό που αναζητείται στο παρασκήνιο είναι η συγκρότηση ενός νέου πόλου, που θα μπορούσε να ενώσει και να συνθέσει διαφορετικές θέσεις και απόψεις προκειμένου η Κεντροαριστερά να ξαναγίνει κυβερνώσα παράταξη.

“Τα 15άρια και 13άρια δεν οδηγούν πουθενά”, έλεγε στον “Χτύπο” στέλεχος του χώρου και σημείωνε ότι “ήρθε η ώρα για ένα ηλεκτροσόκ που θα δείξει ότι υπάρχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας”.

Όπως γίνεται αντιληπτό αυτό που ζητείται είναι ένα νέο “Επινέ” το οποίο παραπέμπει στο τρίτο συνέδριο του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (Σ.Κ.), που αποτελεί μια εμβληματική διαδικασία για τους σοσιαλιστές ανά την Ευρώπη.

Το συνέδριο (11 – 13 Ιουνίου 1971) σηματοδότησε την απαρχή μιας νικηφόρας πορείας της ευρύτερης Αριστεράς μέσα από τη συνεργασία του Σοσιαλιστικού Κόμματος με το Κομμουνιστικό Κόμμα επικεφαλής.

Όπως τότε έτσι και τώρα, είχαν προηγηθεί αλλεπάλληλες εκλογικές ήττες και αποτυχίες, αλλά στην ηγεσία αναδείχτηκε ο Φρανσουά Μιτεράν που κυριάρχησε τόσο στη Γαλλία όσο και σε όλη την Ευρώπη.

Το εάν θα υπάρξει νέο “Επινέ” για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ είναι κάτι που ουδείς μπορεί στην παρούσα φάση να το προεξοφλήσει, αν και είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι διεργασίες είναι σε πλήρη εξέλιξη.