Απάντηση Δ.Α. Καισαριανής σε όσους καταγγέλλουν ότι δημότες έμειναν δίχως φαγητό

Η Δημοτική Αρχή Καισαριανής απαντά σε σχόλια που αφορούν τη λειτουργία του κοινωνικού συσσιτίου κατά την ημέρα της πανεργατικής απεργίας (9/4).

«Επειδή έχουμε ευθύνη να αποκαταστήσουμε την αλήθεια απέναντι σε κακόβουλα σχόλια που έγιναν για ευαίσθητα ζητήματα του Δήμου:

Σε σχόλιο που γράφτηκε επώνυμα στο διαδίκτυο μεταφέροντας την ψευδή πληροφόρηση ότι έμειναν δίχως φαγητό την ημέρα της πανεργατικής απεργίας (9/4) οι δημότες μας που εξυπηρετούνται από το κοινωνικό συσσίτιο, απαντάμε τα εξής:

1. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα και υποχρέωση στην αξιοπρέπεια και τη ζωή του να απεργεί για να διασφαλίσει τα αυτονόητα απέναντι σε μια κυβέρνηση και ένα σύστημα που μας θέλουν αναλώσιμους.
2. Προς τιμήν τους και μολονότι δεν ήταν υποχρεωμένοι, οι εργαζόμενοι του κοινωνικού συσσιτίου παρείχαν διπλή μερίδα την παραμονή της απεργίας, όπως πράττουν πάντοτε σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις. Και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό.
3. Οι τρεις (3) άνθρωποι του κοινωνικού συσσιτίου εργάζονται με πρόγραμμα ΕΣΠΑ και ελαστικές μορφές, αμειβόμενοι με τον βασικό μισθό, παράγοντας εκατό (100) και πλέον μερίδες ημερησίως. Είναι γνωστό ότι αυτά τα προγράμματα θα λήξουν και όλες αυτές οι κοινωνικές δομές κινδυνεύουν να διαλυθούν. Επομένως απεργώντας, προασπίζουν και την αξιοπρεπή σίτιση των ευάλωτων δημοτών μας.
4. Αναφορικά με τις «ευαισθησίες της δημοτικής αρχής»: Η Δημοτική Αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης, πέραν όσων έχει κάνει στη σημερινή της θητεία (αναβάθμιση του κοινωνικού συσσιτίου, ποιότητα, συνθήκες κλπ) έχει στραφεί κατά προτεραιότητα από το 2015 στους ανθρώπους που υπέφεραν με την μεγάλη οικονομική κρίση και δεν μπορούσαν να «σηκώσουν κεφάλι». Έδιωξε μια «αμαρτωλή» ΜΚΟ, η οποία με αντίτιμο άνω του 1 εκατ. ευρώ τους σίτιζε με πόρους και μέσα του Δήμου και με χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες. Για 2 με 3 χρόνια ο Δήμος μας ανέλαβε με δικές του προσπάθειες να σιτίζει όσους είχαν ανάγκη όταν το 2018 άνοιξε τη δομή «Κοινωνικό Συσσίτιο» προσλαμβάνοντας εργαζόμενους, μερικοί εκ των οποίων παραμένουν μέχρι και σήμερα.

Θα συνιστούσαμε αυτοσυγκράτηση σε εκείνους που μπροστά στο προσωπικό, συλλογικό ή τυχοδιωκτικό πολιτικό συμφέρον, «θυσιάζουν» τα πάντα και τους πάντες…»