Αφιερώματα
Η Κηφισιά του χθες και του σήμερα (Μέρος Β΄)
Το Άλσος Δημήτρης Ζωμόπουλος, το Ζηρίνειο Στάδιο, τα δύο ιστορικά θερινά σινεμά και το “Θηρίο” περιέχονται, μεταξύ άλλων, στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος στα μνημεία του Δήμου Κηφισιάς που σας παρουσιάζει το www.xtypos.gr Θυμίζουμε πως το αφιέρωμα έχει βασιστεί σε διαδημοτική έρευνα* που αφορά την καταγραφή των χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς στους δήμους των βορείων προαστίων
Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου “Δημήτριος Βικέλας”
Το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου Πολιτισμού και Αθλητισμού «Δημήτριος Βικέλας» του Δήμου Κηφισιάς βρίσκεται στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη 3. Περιλαμβάνει πολλές αθλητικές δραστηριότητες που αφορούν τα παιδιά και τους ενήλικες οι οποίες υλοποιούνται στα αθλητικά κέντρα και δημοτικά στάδια όλου του Δήμου όπως στο Δημοτικό Στάδιο «Ζηρίνειο». Παράλληλα με την αθλητική δραστηριότητα, έχει ως σκοπό τη διάσωση και τη διάδοση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αλλά και γενικότερα του λαϊκού πολιτισμού και της ελληνικής παράδοσης. Την επίτευξη των στόχων του επιδιώκει μέσα από προγράμματα καλλιτεχνικής παιδείας, από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο «Νίκος Αντωνόπουλος» και από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Συγκεκριμένα, τα προγράμματα καλλιτεχνικής παιδείας περιλαμβάνουν πολλά μαθήματα όπως αυτά της αγιογραφίας, των εφαρμοσμένων τεχνών, της μεικτής και της παιδικής χορωδίας που διεξάγονται στην έπαυλη Δροσίνη στην Κηφισιά και της χορωδίας της Δημοτικής Ενότητας της Νέας Ερυθραίας στη Βίλα Κώστα. Ακόμη, υπάρχει θεατρική ομάδα και γίνονται παραδοσιακοί χοροί στην αίθουσα Πολιτιστικού Κέντρου «Δήμαρχος Β. Γκατσόπουλος», τμήματα ζωγραφικής παιδιών και ενηλίκων στο κτίριο Στουδίτη καθώς και παραδοσιακοί χοροί στο 8ο Δημοτικό σχολείο Κηφισιάς και μαθήματα σκάκι στην Αίθουσα Πανεπιστημίου Ι.S.A.
Το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο «Νίκος Αντωνόπουλος» περιλαμβάνει προγράμματα σεμιναριακού χαρακτήρα σε όποιον θέλει να ανοιχτεί σε νέα γνωστικά πεδία. Υποστηρίζονται από ομάδα καταξιωμένων καθηγητών, κυρίως Πανεπιστημιακών δίνοντας έτσι τη δυνατότητα περιδιάβασης ιδεών στο κοινό.
Τέλος, η Δημοτική Βιβλιοθήκη στεγάζεται στο ισόγειο της βίλας «Αμαρυλλίς», στη συμβολή των οδών Αγίων Θεοδώρων και Δ. Κυριακού. Η λειτουργία της ξεκινά από το 1986 και αποτελείται κατά βάση από δωρεές βιβλίων που απέστειλαν διάφοροι οργανισμοί, επαγγελματικοί και κοινωνικοί φορείς καθώς και ιδιώτες. Η μεγαλύτερη δωρεά, που αποτέλεσε και την απαρχή της βιβλιοθήκης, είναι του αείμνηστου Δημήτρη Γκίκα και για αυτό το λόγο η μία αίθουσα φέρει το όνομα της κόρης του Σοφίας. Η συλλογή της βιβλιοθήκης αποτελείται από έντυπο υλικό όπως βιβλία, εγκυκλοπαίδειες, λευκώματα, λεξικά όλων των επιστημονικών πεδίων, ξενόγλωσσα λογοτεχνικά, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά σε σύνολο 17.500 βιβλίων καθώς και συλλογή παιδικών βιβλίων η οποία ανέρχεται στους 2.500 τόμους. Η βιβλιοθήκη, που είναι δανειστική, διαθέτει παιδικό τμήμα, τμήμα ενηλίκων και πληροφοριακό τμήμα, που περιλαμβάνει βιβλία για χρήση μόνο μέσα στο χώρο της βιβλιοθήκης, καθώς και αναγνωστήριο με ηλεκτρονικό υπολογιστή για ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή
Το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή στεγάζεται στη συμβολή των οδών Κασσαβέτη 18 και Γρηγορίου Αυξεντίου 1 στην Κηφισιά. Συστάθηκε το 1999 από τον δικηγόρο και συλλέκτη Φίλιππο Α. Τσιχριτζή, ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, με κοινωφελή και πολιτιστικό χαρακτήρα. Σκοπός του είναι κυρίως η ανάληψη και ο συντονισμός πρωτοβουλιών για την προώθηση των εικαστικών τεχνών. Κατά την πρώτη δεκαετία του, ανέπτυξε ποικίλες πρωτοβουλίες προκειμένου να απευθυνθεί στο ευρύτερο κοινό και σε διάφορες ηλικίες. Έθεσε σε λειτουργία εργαστήρι για παιδιά προσχολικής ηλικίας, φιλοξένησε επισκέψεις σχολικών τάξεων και διοργάνωσε επισκέψεις σε μουσεία, πινακοθήκες και εργαστήρια καλλιτεχνών. Ακόμη, εισήγαγε κύκλους εκπαιδευτικών σεμιναρίων που αφορούν θέματα ιστορίας της τέχνης, μουσειολογίας, συντήρησης έργων τέχνης και ενδυματολογίας. Παράλληλα, δημιούργησε παιδικό εργαστήρι ζωγραφικής για παιδιά προσχολικής ηλικίας. Από τον Απρίλιο του 2005 προσπαθεί με συνέπεια να προβάλλει το εικαστικό έργο διακεκριμένων σύγχρονων καλλιτεχνών.
Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο
Το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, με κοινωφελές και ερευνητικό έργο που ιδρύθηκε το 1929 με δωρεά του Εθνικού Ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη και στεγάζεται στην οδό Στεφάνου Δέλτα 8 στην Κηφισιά. Την 1η Ιουλίου 1931 γίνεται η επίσημη τελετή των εγκαινίων του, παρουσία του Προέδρου της Κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου. Προσφέρει και επιλύει επί 82 συναπτά έτη, προβλήματα φυτοπροστασίας της ελληνικής γεωργίας. Αποτελεί το κυριότερο κέντρο έρευνας και εφαρμοσμένης φυτοπροστασίας της χώρας με διεθνή απήχηση γνώσεων στον τομέα της γεωργίας. Συμβάλλει ουσιαστικά στην αυξημένη ζήτηση της σύγχρονης εποχής, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς για την παραγωγή ποιοτικών γεωργικών προϊόντων με τη μικρότερη οικονομική, οικολογική και κοινωνική επιβάρυνση. Διαθέτει βιβλιοθήκη, μοναδική στο είδος της, η οποία εξυπηρετεί εκπαιδευτικά ιδρύματα, επιστήμονες, φοιτητές, σπουδαστές και ιδιώτες.
Mπενάκειο Παιδικό Ίδρυμα
To Mπενάκειο Παιδικό Ίδρυμα ιδρύθηκε το 1926 από τον Εμμανουήλ και τη Βιργινία Μπενάκη με σκοπό να βοηθήσει τις εργαζόμενες μητέρες στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και να προσφέρει σε αυτά ένα ασφαλές περιβάλλον στα πρώτα τους βήματα. Ανάμεσα σε εκείνους που συνέβαλαν οικονομικά στο έργο του Ιδρύματος, ήταν και η Πηνελόπη Δέλτα, κόρη του Εμμανουήλ και της Βιργινίας Μπενάκη. Στις 2 Ιουλίου 1930 το Μπενάκειο έγινε και επίσημα αυτοτελές Ίδρυμα και απέκτησε Διοικητικό Συμβούλιο και Καταστατικό. Στα δύσκολα χρόνια του Πολέμου και της Κατοχής σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό, επετέλεσε ένα αξιολογότατο φιλανθρωπικό έργο. Στις 31 Ιουλίου 1987 το κτίριο του Μπενακείου καταστράφηκε από πυρκαγιά και ο βρεφονηπιακός σταθμός μεταστεγάστηκε επί δώδεκα χρόνια στην οδό Παπαδιαμάντη 4, στην Κηφισιά. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια μεγάλων δωρητών, όπως της οικογένειας Λάτση και του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου, ανεγέρθηκε, με σχέδια του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Σαμαρά και των συνεργατών του, ο νέος σύγχρονος βρεφονηπιακός σταθμός στη Λεωφόρο Κηφισιάς 321, χωρητικότητας εκατό περίπου παιδιών.
Art Μιχαλαριάς
Η Γκαλερί Μιχαλαριάς βρίσκεται στη συμβολή των οδών Κηφισίας 260 και Δηλιγιάννη στην Κηφισιά και εγκαινιάστηκε το Μάιο του 2005. Ο Σταύρος Μιχαλαριάς, ανακαίνισε αυτό το διατηρητέο κτίριo με σκοπό να στεγάσει έναν πολύπλευρο χώρο τέχνης. Είναι κτισμένο στις αρχές του 20ού αιώνα και αποτελεί ένα κόσμημα στο κέντρο της Κηφισιάς με περιβάλλοντα χώρο ειδικά διαμορφωμένο για υπαίθρια έκθεση γλυπτικής. Στη μόνιμη έκθεση, που στεγάζεται στις αίθουσές του, παρουσιάζονται πίνακες και γλυπτά Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών του 19ου και 20ού αιώνα, αρχαία, εικόνες και αντικείμενα τέχνης. Παράλληλα, φιλοξενεί σε τακτά χρονικά διαστήματα εκθέσεις Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών σε συνεργασία με οίκους του εξωτερικού καθώς και ειδικές θεματικές παρουσιάσεις.
Άλσος «Δημήτρης Ζωμόπουλος»
Το Ιστορικό Άλσος της Κηφισιάς ονομάστηκε το 2004 «Δημήτρης Ζωμόπουλος» προς τιμήν του πρώην Δημάρχου. Το Άλσος αποτελείται από 25 στρέμματα και έχει συνολικά έξι εισόδους, δύο κεντρικές επί των Λ. Κηφισίας και Δραγούμη και δύο πλαϊνές επί των οδών Ηρώδου Αττικού και Αδριανού. Ανάμεσα στον Πλάτανο και το σιδηροδρομικό σταθμό, στη θέση που βρισκόταν ένα από τα πολλά κτήματα του Κωνσταντινουπολίτη εμπόρου Στέφανου Γεωργαντά, δημιουργήθηκε το Άλσος. Η περιοχή έγινε αγνώριστη, φυτεύτηκαν φοίνικες και πάρα πολλά είδη λουλουδιών. Έτσι, μετατράπηκε σε χαρακτηριστικό και μοναδικό παράδειγμα κήπου στην Αθήνα που έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με την τεχνοτροπία της Γαλλικής Σχολής. Στο ζαχαροπλαστείο του Άλσους, οι Αθηναίοι και οι Αθηναίες συνήθιζαν να πηγαίνουν το απόγευμα με το τρένο για το περίφημο παγωτό τους και ισχυρές προσωπικότητες όπως ο ποιητής Γ. Δροσίνης, ο Θ. Δηλιγιάννης, ο Ε. Βενιζέλος και ο Ε. Μπενάκης έπιναν τον καφέ τους εκεί. Από το 1937 έως σήμερα, με μία διακοπή από το 1940-1955 εξαιτίας του πολέμου, η ιστορία του άλσους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ανθοκομική Έκθεση.
Ζηρίνειο Δημοτικό Στάδιο
Το Ζηρίνειο Δημοτικό Στάδιο Κηφισιάς κατασκευάστηκε σε οικόπεδο που αγοράστηκε το 1928 από τον Ιωάννη Ζηρίνη στη Λ. Κηφισίας 192. Από την ίδρυση του Αθλητικού Ομίλου Κηφισιάς (1932), όλοι οι αθλητές και ποδοσφαιριστές του Σωματείου προπονούνται και αγωνίζονται εδώ. Με τη μεγάλη εργατικότητα και δράση των επίλεκτων μελών της κηφισιώτικης κοινωνίας, που τον διοικούν, κατόρθωσε να δημιουργήσει όλα σχεδόν τα αθλητικά τμήματα και γενικά να καλλιεργήσει τον αθλητισμό σε όλες τις εκδηλώσεις του.
Βιβλιοθήκη Κώστα Τσιρόπουλου
Η Βιβλιοθήκη Κώστα Τσιρόπουλου εγκαινιάστηκε στις 29 Ιανουαρίου 1993. Περιλαμβάνει 13.000 και πλέον λογοτεχνικούς και ιστορικούς τόμους καθώς και θρησκευτικά, εγκυκλοπαιδικά, παιδικά αλλά και βιβλία τέχνης. Είναι δανειστική και ανοικτή σε όλους όσους ενδιαφέρονται για το βιβλίο. Ο Κώστας Τσιρόπουλος είναι λογοτέχνης, κριτικός, εκδότης και εμπλουτίζει τη βιβλιοθήκη διαρκώς με νέα βιβλία. Στεγάζεται στο ισόγειο του κτιρίου της Χριστιανικης Ένωσις Νεανίδων στην οδό Γρ. Λαμπράκη 19 στην Κηφισιά. Η ΧΕΝ είναι μία γυναικεία, εθελοντική, μη κερδοσκοπική οργάνωση, που ιδρύθηκε το 1945, αμέσως μετά τον πόλεμο, από τη Σοφία Μαυροκορδάτου και άλλες σπουδαίες Κηφισιώτισες. Ως στόχο της έχει την προστασία και την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της γυναίκας. Είναι μέλος της Παγκόσμιας ΧΕΝ από το 1855 και αποδέχεται τους σκοπούς και τις αξίες της.
Δημοτικός Κινηματογράφος Μπομπονιέρα
Ο Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος «Μπομπονιέρα», «Η αρχόντισσα της Κηφισιάς», σύμφωνα με την επιγραφή που υπάρχει στην είσοδό της, βρίσκεται στην οδό Παπαδιαμάντη 12. Από το 1919 αποτελεί το σινεμά-σύμβολο της πόλης με τα γιασεμιά και τις πάνινες καρέκλες. Ήταν ο αγαπημένος χώρος των Κηφισιωτών αλλά και χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ανήκει στους 47 διατηρητέους θερινούς κινηματογράφους του λεκανοπεδίου Αθηνών σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ λόγω του ιστορικού και πολιτιστικού χαρακτήρα που αφορά το σύνολο του οικοπέδου.
Δημοτικός Κινηματογράφος “Χλόη”
Ο Δημοτικός Θερινός Κινηματογράφος «Χλόη» βρίσκεται στην οδό Κασσαβέτη 17 στην Κηφισιά. Κτίστηκε από τον πολιτικό μηχανικό Δημήτρη Οικονομάκο και λειτουργεί από το 1960 ως σήμερα με μικρές διακοπές. Έχει κηρυχθεί διατηρητέος από το ΥΠΕΧΩΔΕ. 
Ατμοκίνητος Σιδηρόδρομος “Θηρίο”
Ένας καθοριστικός παράγοντας, που συνετέλεσε στην ανάπτυξη της Κηφισιάς, ήταν η σιδηροδρομική σύνδεσή της με την Αθήνα το 1882, στην οποία μέχρι τότε οι νεαροί Κηφισιώτες έφταναν με «μόνιππα» ή με ποδήλατα. Πραγματική όμως λύση στην επικοινωνία με την πρωτεύουσα δόθηκε με τον ατμήλατο σιδηρόδρομο στην αρχή και ηλεκτροκίνητο αργότερα, το θρυλικό «θερίο», όπως το αποκαλούσαν με δέος οι κάτοικοι της Αττικής. Σύμφωνα με τον Δημήτρη Σκουζέ, στο μικρό τρένο δόθηκε η ονομασία «θερίο», γιατί σφύριζε ολοένα και ξεφυσούσε τον ατμό του με μεγάλο πάταγο, βγάζοντας, από το φουγάρο της μηχανής του, ολόκληρα σύννεφα μαύρου καπνού. Στις ανηφόρες ο θόρυβος ήταν μεγαλύτερος, επειδή, για λόγους οικονομίας, χρησιμοποιούσαν κάρβουνα κατώτερης ποιότητας, τα οποία συχνά προκαλούσαν μικρές πυρκαγιές στα κοντινά χωράφια. Ο κάθε συρμός περιελάμβανε 12 βαγόνια το πολύ και διακινούσε περίπου 300 επιβάτες. Την πρώτη του διαδρομή τίμησε ο πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης με ολόκληρο το υπουργικό συμβούλιο και πλήθος κόσμου. Η προσπέλαση προς τα βόρεια προάστια έγινε ευκολότερη και σιγά-σιγά η πανέμορφη Κηφισιά άρχισε να καθιερώνεται ως τόπος παραθερισμού και ψυχαγωγίας των Αθηναίων. Το τελευταίο του ταξίδι έγινε δύο χρόνια πριν από τον πόλεμο του ’40, γεγονός που προκάλεσε συγκίνηση στους πολυάριθμους θαυμαστές του. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1955, άρχισαν τα έργα για την επέκταση του Ηλεκτρικού πια Σιδηροδρόμου έως την Κηφισιά και τελείωσαν το καλοκαίρι του 1957. Με τη συμβολή του Άγγλου Προξένου Johnn F. Weale, τα εγκαίνια της λειτουργίας του έγιναν στις 10 Αυγούστου και ο πρώτος συρμός έγινε δεκτός με ενθουσιασμό. Το εισιτήριο από Ομόνοια μέχρι Κηφισιά στοίχιζε τότε 3 δραχμές.
Διαβάστε επίσης:
Η Κηφισιά του χθες και του σήμερα (Μέρος Α΄)
Η Κηφισιά του χθες και του σήμερα (Μέρος Γ΄)
- Μην ξεχάσετε να διαβάσετε τη συνέχεια του αφιερώματος μόνο στον Χτύπο που κυκλοφορεί στα περίπτερα από την Παρασκευή 18 Ιουλίου
*Πηγή αποτέλεσε ο Σύνδεσμος Βιώσιμης Ανάπτυξης Πόλεων.
** H εν λόγω εργασία-έρευνα έγινε από το Σύνδεσμο στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος για τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς απασχόλησης στην Β.-Β.Α. Περιφέρεια Αττικής με τίτλο “Καταγραφή των χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς στην περιοχή των Δήμων-μελών του Συνδέσμου”.
Για την ολοκλήρωση του συνεργάστηκαν πληθώρα επιστημόνων διαφόρων ειδικοτήτων (ιστορικοί-φιλόλογοι) και απαιτήθηκε πολύωρη εργασία συλλογής και τεκμηρίωσης στοιχείων (βιβλιογραφία, διαδίκτυο, επαφές με δήμους και φορείς). Στόχος ήταν η κατά το δυνατό πληρέστερη και πλέον αξιόπιστη καταγραφή της της πολιτιστικής κληρονομιάς των Δήμων-Μελών του Συνδέσμου.
Αθανασία Ακριώτη: “Μαζί με τους πολίτες μπορούμε να αλλάξουμε τη Μεταμόρφωση, σε έναν ακόμα καλύτερο τόπο”
Η ελληνική παρουσία στις διεθνείς εκθέσεις βιβλίου της Βαρκελώνης και της Φρανκφούρτης
Πότε θα έχουμε κλειστά σχολεία για τα Χριστούγεννα 2024 – Πότε ανοίγουν το 2025
Black Friday: Ώθηση στην αγορά από το μεγαλύτερο εκπτωτικό γεγονός του Φθινοπώρου
