1944-2024: 80 χρόνια από τον θάνατο του ποιητή της Ιωνίας Άγγ. Σημηριώτη

Ο Άγγελος Σημηριώτης ήταν γιος του Θεμιστοκλή και της Αναστασίας Κωνσταντινίδη. Αδέλφια του ήταν ο Σπύρος, ο Γιώργος, ο Κωνσταντίνος και η Θηρεσία. Γεννήθηκε στις 8.3.1870 και ως το 1922 που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, η ζωή του χαρακτηρίζεται από διαρκείς μετακινήσεις: Αδραμύτι (1871-1881), Μυτιλήνη (1881), Εμπορική Σχολή Χάλκης (1882-1883), Μυτιλήνη (1883-1888), Εμπορική Σχολή Χάλκης (1888-1892), Αθήνα (1892-1893), Λοζάνη (1893), Παρίσι (1894-1896), Κωνσταντινούπολη (1896-1900), Αθήνα (1900), Σμύρνη (1901-1904), Αθήνα (1904), Κωνσταντινούπολη (1905-1910), Σμύρνη (1910- 1912), Λέσβος (1912-1919), Σμύρνη (1919-1922), Νέα Ιωνία (1922-1944).

Στις 24/6/1911 παντρεύτηκε τη Σοφία Αργυροπούλου, αδελφή του ποιητή Μιχαήλ Αργυρόπουλου. Απέκτησαν μία κόρη, τη Χρυσηίδα. Ο Σημηριώτης παρακολούθησε μαθήματα νομικής στην Αθήνα και στη Λοζάνη, φιλολογίας, φιλοσοφίας και ιατρικής στο Παρίσι, ιατρικής στη Μασσαλία, αλλά δεν ολοκλήρωσε καμία σχολή. Εργάστηκε ως καθηγητής Γαλλικών στην Εμπορική Σχολή Χάλκης, στην Ευαγγελική Σχολή και στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο Σμύρνης.

Το 1922, ήρθε και εγκαταστάθηκε με τη γυναίκα του Σοφία στη Ν. Ιωνία, σε οίκημα της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (Ε.Α.Π.) στη λεωφ. Ηρακλείου αρ. 51, όπου σήμερα είναι το κτίριο της Cosmote, δίπλα στην Εθνική Τράπεζα. Διετέλεσε στέλεχος της Ε.Α.Π. (επιστάτης) στη Ν. Ιωνία για μερικά χρόνια, ενώ η γυναίκα του Σοφία, ασχολήθηκε με το εμπόριο χαλιών. Η κόρη του, Χρυσηίδα, μαθήτευσε στο 1ο Δημοτικό των Αγ, Αναργύρων, όπου η μητέρα της, Σοφία, ήταν στο Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων.

Εξέδωσε το περιοδικό “Άτλας” (Αθήνα, 1904), διετέλεσε αρχισυντάκτης της εφημερίδας “Κωνσταντινούπολις” (1906-1907;), εξέδωσε το “Πανελλήνιον Ημερολόγιον” 1909, το περιοδικό “Ανατολή” (Σμύρνη 1910-1912). Δίδαξε γαλλικά στο γυμνάσιο Μυτιλήνης, υπήρξε αρχισυντάκτης και χρονογράφος της εφημερίδας “Λέσβος” (1913-1915), συνεργάτης της εφημερίδα “Τηλέγραφος” Σμύρνης (1922), της εφημερίδας “Ελεύθερος Λόγος” της Αθήνας (1923-1928).

Εξέδωσε με τον αδελφό του Γιώργο το περιοδικό “Εξπρές” (1924) που μετονομάστηκε “Το σαλόνι” (1924-1925), υπηρέτησε ως καθηγητής Γαλλικών στο Δ΄ Γυμνάσιο Αθηνών (1932), συνεργάστηκε με το νεανικό περιοδικό “Ερυθρός Σταυρός Νεότητος” (1928-1935).

Εκδόσεις έργων του:

Ποίηση: “Τα θανάσιμα” (1896), “Τα μαύρα κρίνα” (1905), “Τραγούδια του λυτρωμού” (1920), “Επί των ποταμών της Βαβυλώνος” (1926), “Ονείρων ίσκιοι “(1935), “Όσο φέγγει…” (1939), “Αγάπη” (1931, ανέκδοτη συλλογή.

Θέατρο: “Στάσα Σιδέρη” (1909), “Φρόσω Νοταρά” (1923), “Αστραία” (1929), “Το παιχνίδι του βασιλιά Κανδαύλη” (1929), “Οι γάμοι του Ρωμανού Γ΄” (1930), “Ο αντιφωνητής μίλησε” (1930), “Μίστερ Σιμ Ρέβυθς” ή “Ο εικονικός σύζυγος” (1932), “Ο άνθρωπος κι ο ίσκιος του” (1934).

Πέθανε στις 21/10/1944, αφού πρόλαβε να δει την πατρίδα του λεύτερη από τη Γερμανική Κατοχή. Η κηδεία του έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, παρουσία του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ενώ τον επικήδειο ξεφώνισε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός.

Μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου, που ταλάνισε και την πόλη μας, τη Νέα Ιωνία, οι φίλοι του δεν τον ξέχασαν. Συγκρότησαν Επιτροπή Εράνου Ανεγέρσεως της Προτομής του, έχοντας Πρόεδρο τον λογοτέχνη και συγγραφέα της Μικρασιατικής Λαογραφίας Νικ. Μηλιώρη και Γραμματέα τον Γεν. Γραμματέα της Ενώσεως Σπάρτης Μ. Ασίας, Φωτ. Ουλκέρογλου. Ως πρώτη ενέργεια της Επιτροπής ήταν η διοργάνωση Φιλολογικού Μνημόσυνου προς τιμήν του Άγγ. Σημηριώτη και απέστειλε πρόσκληση στις 26 Οκτωβρίου 1950 προς όλους τους ενδιαφερόμενους.

ΤΟ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Την Κυριακή 5 Νοεμβρίου 1950, σε μια επιβλητική και σεμνή τελετή έγινε Φιλολογικό Μνημόσυνο – μια αναπόληση και ένας λόγος γεμάτος μνήμες και σχόλια από το έργο και τη ζωή του ποιητή ΄Αγγ. ΣημηριώτηΔιοργανωτής ήταν η Επιτροπή Εράνου για την ανέγερση της προτομής του Αγγ. Σικελιανού και η εκδήλωση έλαβε χώρα στον Κινηματογράφο «ΑΣΤΕΡΑ».

Στο βήμα η φωτογραφία του ποιητή, λίγες δάφνες και λουλούδια και στο πλάι τα βιβλία του.

Πρώτος μίλησε ο συγγραφέας Στρατ. Μυριβήλης που εξέτασε από γενική άποψη τον άνθρωπο και ποιητή, εκεί όπου συναντώνται αυτές οι δύο έννοιες στο κρυφό εσωτερικό πεδίο, στην ψυχή του.

Ο δεύτερος ομιλητής, Νικ. Σημηριώτης, ο ανεψιός και ποιητής και αυτός, έδωσε ζωντανή την εικόνα των ανησυχιών του θείου του και παρουσίασε μικρές ιστορίες από τη ζωή του με χαρακτηριστικό τρόπο.

Τρίτος ομιλητής ήταν ο λογοτέχνης και έγκριτος κάτοικος της Ν. Ιωνίας, Νικ. Μηλιώρης, ο οποίος ήταν και επικεφαλής του εράνου για την ανέγερση της προτομής του ποιητή, ενώ ασχολήθηκε με το έργο του ποιητή όταν προμαχούσε με την πέννα του σε ένα περιοδικό της εποχής 1910-1912 την «Ανατολή» που εξέδιδε ο ίδιος στη Σμύρνη. Παρουσίασε με σαφήνεια και γλαφυρότητα την προσφορά του ΄Αγγ. Σημηριώτη στον εθνικό και κοινωνικό αγώνα, την παρουσία του στα προβλήματα που απασχολούσαν και απασχολούν ακόμα την πατρίδα μας.

Ο τελευταίος ομιλητής, Μπουμπουλίδης, έδωσε μια βαθυστόχαστη ανάλυση του έργου του ποιητή σε συνάρτηση με τη ζωή του. Μια ομιλία που τη στόλισε η γεμάτη ομορφιά απαγγελία της δίδας Παϊτατζή. Ακολούθησε η απαγγελία της κορυφαίας στο είδος αυτό Έλσας Βεργή.

Εκτός προγράμματος μίλησε ο Σπύρος Μελάς, που υποσχέθηκε κάθε βοήθεια στον έρανο γιατί όπως είπε “ο Άγγ. Σημηριώτης δεν ήταν δικός σας ποιητής (προσφύγων), αλλά και ολοκλήρου της Ελλάδος”.