Η μαγεία της όπερας ‘’Ο Κουρέας της Σεβίλλης’’ στη Μεταμόρφωση

Κορυφαία στιγμή στα πολιτιστικά της πόλης οι 2,5 ώρες με την μαγεία της αριστουργηματικής μουσικής του Gioachino Rossini στον φημισμένο ‘’Barbiere di Siviglia’’ την οποία είχαν την τύχη να απολαύσουν όσοι τυχεροί κατάφεραν και εξασφάλισαν θέση.
Ο Δήμος Μεταμόρφωσης (Τμήμα Πολιτισμού) και η Κοινωφελής Επιχείρηση, παρουσίασαν στην πόλη την Κυριακή 4 Μαρτίου 2018, πριν την επίσημη πρεμιέρα στο ιστορικό Τριανόν την δημοφιλή όπερα. Μία ξεκαρδιστική κωμωδία η οποία περιλαμβάνει ορισμένες από τις πλέον αγαπημένες μελωδίες στην ιστορία του λυρικού θεάτρου με μία διανομή διακεκριμένων λυρικών πρωταγωνιστών, χορωδία και ορχήστρα.
Αν και η ώρα έναρξης είχε ορισθεί στις 19.30 το Συνεδριακό Κέντρο ήταν ήδη κατάμεστο μισή ώρα πριν, όπως και τα φουαγιέ της αίθουσας και του πρώτου ορόφου. Το προσωπικό του Δήμου ενημέρωνε τον κόσμο που εξακολουθούσε να προσέρχεται πως δεν υπάρχουν πλέον καθίσματα με πολλούς θεατές να επιλέγουν να παρακολουθήσουν όρθιοι την παράσταση ενώ αξιοσημείωτο και ευχάριστο το γεγονός της παρουσίας πολλών παιδιών σε μία τέτοιας αισθητικής εκδήλωση.
Προλόγισε ο δημοτικός σύμβουλος κ. Θοδωρής Σφυρής δίνοντας πληροφορίες για την υπόθεση καθώς και ιστορικά στοιχεία για την σύνθεση του έργου ενώ στάθηκε στο γεγονός της εξαιρετικά μεγάλης προσέλευσης διαβεβαιώνοντας πώς αν είναι εφικτό από πλευράς προγράμματος των καλλιτεχνών που συμπράττουν θα γίνει προσπάθεια να επαναληφθεί η παρουσίαση της όπερας ώστε να μπορέσουν και άλλοι δημότες να την απολαύσουν. Ακολούθησε χαιρετισμός του Δημάρχου κ. Μιλτιάδη Καρπέτα ο οποίος έδωσε έμφαση στη σημασία του γεγονότος να παρουσιάζεται όπερα στον τόπο στην πλήρη της μορφή, σκηνοθετημένη με ορχήστρα, χορωδία και πρωταγωνιστές.
Η όπερα παρουσιάστηκε στην πρωτότυπη μορφή της στην ιταλική γλώσσα με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους. Στην παραγωγή συμμετείχαν 7 σολίστες (σε 9 ρόλους), ανδρική χορωδία, πιανίστας και, ορχήστρα δωματίου υπό τη διεύθυνση μαέστρου ενώ συνολικά συνέπραξαν 36 καλλιτέχνες σε 58 ρόλους –ιδιότητες για την πραγματοποίηση της (πάνω και πίσω από τη σκηνή). Όσον αφορά την υπόθεση στην υπέροχη κωμωδία παρουσιάζονται τα τεχνάσματα που σκαρφίζονται ο κόμης Almaviva και ο πανέξυπνος και ευρηματικός συμπαραστάτης του, ο κουρέας Figaro, προκειμένου να καταφέρει ο ερωτευμένος αριστοκράτης να παντρευτεί την αγαπημένη του Rosina την ώρα που ο κηδεμόνας της, ο γιατρός Bartolo, επιθυμεί ακριβώς το ίδιο! Για να πετύχει το σχέδιο των δύο φίλων ακολουθούν ευτράπελα, μεταμφιέσεις, πολύ γέλιο και ανατροπές.

Καθοριστική για την επιτυχία της παράστασης η διαχείριση της εξαίρετης διανομής από την Ευγενία Αρσένη. Η ελληνίδα σκηνοθέτις και δραματουργός με τις σημαντικές διεθνείς συνεργασίες (Royal Albert Hall, San Francisco Opera, Oakland Opera, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδος, Εθνικό Θέατρο μεταξύ άλλων) σεβόμενη τη μουσική δημιούργησε μια παράσταση με δαιμόνιο ρυθμό και κέφι, στοιχεία απαραίτητα για το συγκεκριμένο έργο του Rossini και ξεκάθαρους χαρακτήρες ‘’αφήνοντας’’ χώρο στους πρωταγωνιστές της και εκμεταλλευόμενη κάθε στοιχείο του ταλέντου και των δυνατοτήτων τους. Ξεκάθαρη πλοκή, διακριτές συναισθηματικές καταστάσεις, ανατροπές, συνεχής κίνηση στα όρια της χορογραφίας κάποιες φορές και μια ελαφρά πινελιά από comedia dell arte στις σχέσεις μεταξύ των τραγουδιστών – ηθοποιών.
Απόλαυση από κάθε άποψη ο Figaro που παρουσίασε ο Δημοσθένης Χρ. Σταυριανός μουσικά, φωνητικά και δραματουργικά σε έναν ρόλο πολύ υψηλών απαιτήσεων. Ακμαίο, όμορφο τραγούδι με άνεση, δύναμη, ομοιογένεια από μια φωνή με μεγάλη γκάμα δυναμικών όπου υπαγόρευε το κείμενο μουσικά ή θεατρικά. Απόλυτη γνώση της εξαιρετικά δύσκολης παρτιτούρας και ξεκάθαρη άρθρωση της Ιταλικής γλώσσας. Ένας Κουρέας ερμηνευτικά αεικίνητος σπιρτόζος, ευρηματικός χαρίζοντας άφθονες στιγμές γέλιου με τη σωστή αναλογία πονηριάς και χιούμορ και ταυτόχρονα γοητευτικός και τρυφερός όπου χρειάστηκε.
Έξοχος Κόμης ο Νίκος Στεφάνου. Ο έμπειρος τενόρος απέδωσε ακόμη μια φορά αξιόπιστα έναν απαιτητικό ρόλο του ρεπερτορίου του με ευγένεια και ομορφιά φωνής όπως ο χαρακτήρας απαιτεί προσδίδοντας όλα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που φωνητικά ζητά η παρτιτούρα του Rossini. Σκιαγράφησε ένα Almaviva με σωστές δόσεις κομψότητας, τρυφερότητας και δυναμισμού τόσο φωνητικά όσο και υποκριτικά με απόλυτη άνεση και ασφάλεια.

Υπέροχη η Rosina της Μαριλένας Στριφτόμπολα. Όμορφη, φρέσκια φωνή, με στυλιστική σαφήνεια, άνεση και κρυστάλλινη ευελιξία να χαρακτηρίζουν το τραγούδι της και σωστές αναλογίες πονηριάς και αθωότητας την υποκριτική της, ερωτοτροπώντας απρόσμενα κάποιες στιγμές εκτός από τον Κόμη και με τον Figaro. Μια προσέγγιση με εξαιρετικό ενδιαφέρον από την σκηνοθέτι που εκμεταλλεύτηκε τα χαρακτηριστικά των τριών συγκεκριμένων ερμηνευτών καθώς και την εξαιρετική σκηνική χημεία μεταξύ τους. Πιθανόν με διαφορετικά πρόσωπα η συγκεκριμένη άποψη να μην είχε την ανάλογη επιτυχία.
Ο Παναγιώτης Τερζάκης ανταπεξήλθε με επιτυχία στον ρόλο του γιατρού Bartolo. Απέφυγε σωστά τις υπερβολές και δεν υπέπεσε σε μανιέρες που συνήθως παρατηρούνται στον συγκεκριμένο ρόλο διαχειριζόμενος με ισορροπία τις σχέσεις του εύρωστου κηδεμόνα με όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες του έργου.
Η Μιράντα Γεωργάκη ήταν μια Berta πολυτελείας. Έξοχη φωνητικά με άνεση και ωραίο ηχόχρωμα και υποκριτικά άρτια, λειτουργώντας σε πολλές καταστάσεις ως καταλύτης για την εξέλιξη της υπόθεσης. Με πολλά κωμικά στοιχεία και ερωτοτροπώντας με όλους τους άντρες της υπόθεσης χάρισε ορισμένες πολύ όμορφες στιγμές στην παράσταση.
Μια καλή εμφάνιση για τον Γαβριήλ Αντωνέλο. Σκούρο ηχόχρωμα ανάλογο του χαρακτήρα του Don Basilio και στρογγυλό τραγούδι με υποκριτική έμφαση στην δολοπλοκία και τη συκοφαντία χωρίς να δείχνει προφανώς απειλητικός αλλά περισσότερο πονηρός και φιλάργυρος.

Καλός ο Fiorello του Γιάννη Μανιατόπουλου που έκανε όλα όσα απαιτούνται φωνητικά και ερμηνευτικά σε ένα ρόλο που συνήθως αναλαμβάνουν χαμηλότερες φωνές. Ανταπεξήλθε με επάρκεια χωρίς να λείψει το παραμικρό. Ο ίδιος κάλυψε επιτυχώς τους ρόλους του αξιωματικού και του συμβολαιογράφου.
Η ορχήστρα έκανε το χρέος της με αξιοπρέπεια έχοντας ορισμένες πολύ όμορφες στιγμές. Ίσως θα βοηθούσε να ‘’αφήνει’’ λίγο μεγαλύτερες ανάσες στους τραγουδιστές σε κάποια σημεία, δεδομένου και του ύφους του έργου. Η νεαρή αρχιμουσικός Φαίδρα Γιαννέλου που είχε τη μουσική διεύθυνση, διαχειρίστηκε με σύνεση όλα τα παραπάνω, σε ένα έργο με πολλές απαιτήσεις από εκείνη, έχοντας τη συμβολή της στην επιτυχία της παράστασης.

Το σκηνικό ήταν λιτό αλλά λεπτής αισθητικής με γήινες και υπόλευκες αποχρώσεις να κυριαρχούν σε όμορφη αντίθεση με τα χρώματα και την προσέγγιση στα κοστούμια. Συνέβαλαν στο απόλυτα πετυχημένο συνολικά αποτέλεσμα.
Σίγουρα μία παράσταση που θα προτείναμε ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσουν όλοι, μυημένοι και μη, όπου κι αν επαναληφθεί.
Το Τμήμα Πολιτισμού του Δήμου ξεπέρασε ακόμα μια φορά ευχάριστα τα όρια, με πολλούς από το κοινό να λένε ότι πρόκειται για την κορυφαία στιγμή στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης.