Με μεγαλοπρέπεια η Ανάσταση στη Νέα Ιωνία

Με τη δέουσα λαμπρότητα εορτάσθηκε η «εορτή των εορτών», η Ζωηφόρος Ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Αναργύρων Νέας Ιωνίας.

Πλήθη πιστών προσήλθαν «αγαλλομένω ποδί» στον Μητροπολιτικό Ναό, και κρατώντας αναμμένες λαμπάδες από το ανέσπερο φως, συγκεντρώθηκαν στον προαύλιο χώρο του Ναού για να ακούσουν τον νικητήριο παιάνα της Εκκλησίας μας, το «Χριστός Ανέστη», που σηματοδοτεί τον θρίαμβο της δόξης του Θεού και τη νίκη της ζωής κατά του θανάτου.

Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Γαβριήλ έψαλε την Ακολουθία της Αναστάσεως και προεξήρχε της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας, πλαισιωμένος από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως.

Το παρών στην εορτή έδωσαν η Δήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Δέσποινα Θωμαΐδου, μέλη του Δ.Σ. του Δήμου, επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων, φορείς της πόλεως και εκπρόσωποι προσφυγικών σωματείων της Νέας Ιωνίας.

Κατά την ώρα του Κοινωνικού, ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Επιφάνιος Αρβανίτης ανέγνωσε το Πασχάλιο Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου, ενώ προ της απολύσεως της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Γαβριήλ απηύθυνε θερμές αναστάσιμες ευχές προς τους πιστούς, μεταφέροντας το μήνυμα της ζωής και της άφατης χαράς που πηγάζει από τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο του Αναστάντος Χριστού.

Εσπερινός της Αγάπης

Πανηγυρικά τελέσθηκε την Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 2023, η Ακολουθία του Εσπερινού της Αγάπης στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Αναργύρων Νέας Ιωνίας, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ. Γαβριήλ και τη συμμετοχή του Ιερού Κλήρου της Ιεράς Μητροπόλεως.

Κατά την διάρκεια της Ακολουθίας του Εσπερινού το Ιερό Ευαγγέλιο αναγνώσθηκε σε διάφορες γλώσσες, ενώ ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Γαβριήλ απηύθυνε προς τους πιστούς τον Αναστάσιμο χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη», διανέμοντας κατά το έθος, ως ευλογία, κόκκινα αυγά.

Το πασχαλινό Μήνυμα Μητροπολίτου Ν. Ιωνίας Γαβριήλ

«Mηδείς φοβείσθω τόν θάνατον· ἠλευθέρωσε γάρ ἡμᾶς ὁ τοῦ Σωτῆρος θάνατος»

(Ιω. Χρυσόστομος, Κατηχητικός εἰς τό ἅγιον Πάσχα, PG59, 723)

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η ζωοποίηση ενός νεκρού αποτελεί αναμφίβολα ασύγκριτη πρόκληση ή ακόμη και σκάνδαλο για τον ορθολογικό ανθρώπινο νου, τον οποίο επ᾽ουδενί δεν γίνεται να αφήσει αδιάφορο και απαθή. Και αυτό, διότι στην εποχή μας λησμονείται η ανάσταση, με συνέπεια ο άνθρωπος να έχει βυθισθεί στην θλίψη και στην απαισιοδοξία περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, παρά την εντυπωσιακή πρόοδό του στην επιστήμη και την τεχνολογία.

Ο φόβος του θανάτου κυριαρχεί στις ανθρώπινες ψυχές. Κυριαρχεί με την δύναμη της αμαρτίας μέσα στον χώρο και τον χρόνο. Περιορίζει τον άνθρωπο στον εαυτό του και δεν τον αφήνει να τελειοποιηθεί στην αγάπη. Όλα τα έμβια όντα πεθαίνουν. Μόνο ο άνθρωπος όμως χαρακτηρίζεται ως «θνητός». Και χαρακτηρίζεται έτσι, όχι μόνο γιατί πεθαίνει, αλλά και διότι γνωρίζει ότι πεθαίνει. Γι’ αυτό δεν παραμένει αδρανής μπροστά στον θάνατο, αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον εκβάλει από την ζωή του, να τον απωθήσει ή ακόμη και να τον λησμονήσει.

Η υπερβολική όμως πίστη του ανθρώπου στον θνητό εαυτό του και στις δυνάμεις του, με σκοπό να αφανίσει την απειλή του θανάτου είναι εντελώς μάταιη και ουτοπική. Και αυτό, διότι ο θάνατος δεν νικιέται με ανθρώπινα τεχνάσματα, ούτε καταργείται με τις ανθρώπινες δυνάμεις. Ο θάνατος, σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο, καταργείται με τον ίδιο τον θάνατο και ο διάβολος νικιέται με το ίδιο του το όπλο[1].

Το ισχυρότερο όπλο του διαβόλου είναι ο θάνατος. Έρχεται όμως ο Χριστός μας, και με τον Ζωοποιό Σταυρό Του, τον θάνατo και την Ανάστασή Του καταργεί τον θάνατο (Α´ Κορ. 15,26), χαρίζοντας στον άνθρωπο την αιώνια ζωή και την επανασύνδεσή του με τον Πλάστη και Δημιουργό Του.

Πλέον, «μηδείς, φοβείσθω θάνατον». Για ποιόν λόγο; Διότι μας ελευθέρωσε ο του Σωτήρος θάνατος.

Η Ανάσταση του Χριστού, ως γεγονός μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία, δεν γίνεται να περιορισθεί μόνο στην ιστορική της πραγματικότητα. Η Ανάσταση είναι πάνω απ᾽ όλα γεγονός οντολογικό, βιωματικό, είναι γεγονός ευχαριστιακό που ανοίγει νέα προοπτική στο ανθρώπινο γένος. Είναι η απαρχή μιας «ἄλλης βιοτῆς», μιας αιώνιας ζωής, λουσμένης υπό το φως της ανατολής του Ήλιου της Δικαιοσύνης. Είναι όμως και ο αδιάσειστος πυλώνας της Εκκλησίας μας και του διαχρονικού κηρύγματός της, αφού «εἰ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν» (Α´ Κορ. 15,14).

Το υπέρλογο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου μας μαρτυρά την άπειρη αγάπη του Θεού για κάθε έναν από εμάς, που παρά την εγωιστική επιμονή μας στο κακό και την αμαρτία, μας απευθύνει ένα διαρκές κάλεσμα να μετάσχουμε στη αναστάσιμη ζωή πού προσφέρει. «Οι άνθρωποι», λέγει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, «καταδίκασαν τον Θεό σε θάνατο· ο Θεός όμως με την Ανάστασή Του ″καταδικάζει″ τους ανθρώπους σε αθανασία. Για τα κτυπήματα, τους ανταποδίδει τους εναγκαλισμούς· για τις βρισιές τις ευλογίες· για τον θάνατο την αθανασία. Ποτέ δεν έδειξαν οι άνθρωποι τόσον μίσος προς τον Θεό, όσον όταν Τον σταύρωσαν· και ποτέ δεν έδειξε ο Θεός τόσην αγάπη προς τούς ανθρώπους, όσην όταν αναστήθηκε».

Το Πάσχα είναι γεγονός εκκλησιαστικό. Για την Εκκλησία μας, δεν νοείται Ανάσταση Χριστού χωρίς ανάσταση του ανθρώπου. Για να αναστηθεί όμως ο άνθρωπος οφείλει να αρνηθεί τον παλαιό εαυτό του και να ενωθεί με τον Αναστάντα Χριστό. Η βεβαιότητα της ενώσεώς μας με τον Αναστάντα Χριστό εκπληρώνεται μόνο με την μετοχή μας στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και στο κοινό Ποτήριο της ζωής, μέσα από την μετάληψη του αχράντου Σώματος και του τιμίου Αίματος του Χριστού μας. Ενωμένος ο άνθρωπος ψυχοσωματικά με τον Αναστάντα Χριστό, μετέχει της δόξας και του φωτός της Αναστάσεως, αφού «Ἀνάστασις δέ ψυχῆς ἡ ἔνωσις τῆς ζωῆς»[2], σύμφωνα με τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο.

Μέσα από την καρδιά μου, εύχομαι σε όλες και όλους, χρόνια πολλά και ευλογημένα! Είθε η ευχαριστιακή χαρά της Αναστάσεως να φωλιάζει πάντοτε στην ψυχή σας, να διώχνει τον φόβο και να χαρίζει σε όλους σας υγεία, ειρήνη και κάθε ευλογία στη ζωή σας!

[1] Ἰω. Χρυσόστομος, Ὁμιλία εἰς τήν πρός Ἑβραίους, P63, 41: «Ὅπως διά τοῦ θανάτου, φησί, καταργήση, τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τουτέστι, τόν διάβολον. Ἐνταῦθα τό θαυμαστόν δείκνυσιν, ὅτι δι᾽ οὖ ἐκράτησεν ὁ διάβολος, διά τούτου ἡττήθη, καί ὅπερ ἱσχυρόν ἦν αὐτῷ ὅπλον κατά τῆς οἰκουμένης, ὁ θάνατος, τοῦτω αὐτόν ἔπληξεν ὁ Χριστός».

[2] Συμεών Του Νέου Θεολόγου, Κατήχηση 13, SC104, 194.