25η Μαρτίου: Τα μηνύματα των πολιτικών κομμάτων για την Επανάσταση

Η 25η Μαρτίου είναι διπλή γιορτή για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία. Σήμερα, γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και ταυτόχρονα την απελευθέρωση του Έθνους από τον Οθωμανικό ζυγό. Αυτό τονίζει στην Ημερήσια Διαταγή του ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος…

«Πατρίδα και Θρησκεία», συνεχίζει, «είναι δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Υπό τη σκέπη της Υπερμάχου Στρατηγού οι αγωνιστές του 1821 έγραψαν σελίδες δόξας, καθώς με περίσσευμα γενναιότητας και θάρρους, απελευθέρωσαν την πατρίδα μας από τους κατακτητές».

Eχοντας ως οδηγό τη διαχρονική πίστη της Ελλάδας στο ιδανικό της Ελευθερίας και τη σταθερή της προσήλωση στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, βρισκόμαστε πάντα απέναντι σε κάθε προσπάθεια επιβολής αναθεωρητικών τετελεσμένων» τονίζει σε μήνυμά του για την 25η Μαρτίου που ανήρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας.

«Τιμάμε τους ήρωες, είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας. Εορτάζουμε τη φετινή επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 με αυτοπεποίθηση και ενότητα, αλλά και με τη σκέψη μας στον Ελληνισμό της Μαριούπολης και τις δύσκολες στιγμές που βιώνει» επισημαίνει επίσης ο Νίκος Δένδιας και εύχεται «Χρόνια Πολλά!».

Στο μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, αναφέρονται τα εξής: «Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 αποτέλεσε έναν θρίαμβο της Ελευθερίας και της αυτοδιάθεση των λαών. Υπήρξε η αρχή ενός νέου κόσμου, ιδίως στην Ευρώπη, ο οποίος τελικά σηματοδοτήθηκε από την Ισότητα και τη Δημοκρατία.

Έχουν περάσει διακόσια ένα χρόνια από εκείνη την ημέρα που αποτέλεσε το σύμβολο μιας πολύπλευρης εθνικής γιορτής. Αλλά παράλληλα τότε γράφτηκε ένα κρίσιμο κεφάλαιο στο οποίο επιστρέφει όποιος επιθυμεί με διάθεση φιλαλήθειας και ευθύτητα να αναστοχαστεί για την πορεία του ελληνικού λαού μέσα στην Ιστορία.

Ο Αγώνας του ’21, όπως έχει ειπωθεί, ήταν κι ένας «αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης» κακών κειμένων και συχνά επαναλαμβανόμενων μοτίβων πολιτικής κακοδαιμονίας.

Στη δύσκολη εποχή που βιώνουμε ξανά η Ελληνική Επανάσταση παραμένει σταθερός οδηγός για το μέλλον, χωρίς να έχει χάσει το προνόμιο να αποτελεί διεθνές παράδειγμα ανεξαρτησίας. Η καταπίεση και η άσκηση βίας σε έναν λαό από μια μεγαλύτερη δύναμη εξουσίας δεν μπορεί να είναι η λύση για την ειρήνη και τη σταθερότητας, σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου.

Η Ελληνική Επανάσταση θυμίζει ότι προϋπόθεση της Ειρήνης είναι η Δικαιοσύνη. Η καταπίεση και η άσκηση βίας απέναντι σε έναν λαό όπως συμβαίνει σήμερα με την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πρέπει να τερματιστεί. Αυτό σημαίνει σεβασμό στην αυτοδιάθεση των λαών και στο δικαίωμα τους στην ειρήνη».

Για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 2022 η Βουλευτής Δράμας και Τομεάρχης Παιδείας και Θρησκευμάτων του Κινήματος Αλλαγής, Χαρά Κεφαλίδου
Από Κίνημα Αλλαγής, δήλωσε: «Στις ώρες του μεγάλου φόβου, βεβαιότητες και δεδομένα ανατρέπονται με ταχύτητα, δημιουργώντας μια διάχυτη διαρκή ανασφάλεια, άγνωστη στη γενιά μας.

Η ελληνική κοινωνία, τα τελευταία δώδεκα χρόνια, ήρθε αντιμέτωπη με πρωτόγνωρες καταστάσεις, αγωνιζόμενη να σταθεί όρθια σε μια δύσβατη πραγματικότητα, με τον πολίτη να γίνεται όλο και συχνότερα, αμέτοχος θεατής μιας τετριμμένης πολιτικής αντιπαράθεσης όλο και φτωχότερης επιχειρημάτων και κατώτερης των περιστάσεων.

Η φετινή εθνική επέτειος γιορτάζεται στη σκιά ενός παράλογου πολέμου που κανείς δεν είχε προβλέψει. Ενός πολέμου που τις χειρότερες συνέπειές του δεν τις έχουμε δει ακόμη. Η γεμάτη Έλληνες Μαριούπολη καταστράφηκε και εξαφανίζεται μπροστά στα μάτια μας. Οι εικόνες χιλιάδων ξεριζωμένων να ψάχνουν καταφυγή δεν είναι σκηνές ευφάνταστης ταινίας τρόμου. Είναι η σφοδρή πραγματικότητά μας.

Φέτος, σήμερα, τώρα περισσότερο από ποτέ είναι αδήριτη ανάγκη, να πιαστούμε από την εμπειρία μας, να αποδείξουμε στο πεδίο τι μάθαμε από την ιστορία του έθνους μας, να αποκτήσουμε επιτέλους ένα κοινό βηματισμό, μία κοινή σταθερή εθνική στρατηγική και στόχευση. Να τολμήσουμε την αναγέννησή μας με τις δικές μας δυνάμεις, όταν όλα έξω τα σκιάζει η φοβέρα της πανδημίας και του πολέμου.

Η Ευρώπη για πρώτη φορά στέκεται ενωμένη, απέναντι στην παραφροσύνη της ακραίας προκλητικής εισβολής των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία. Εκατομμύρια πρόσφυγες, γυναίκες και παιδιά, αναζητούν καταφύγιο μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Η Ελλάδα, γνωρίζοντας από προσφυγιά, ανοίγει τις πόρτες της και τους υποδέχεται με μια ζεστή αγκαλιά.

Η διπλή γιορτή της 25ης Μαρτίου, της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ημέρα εθνικής μνήμης και υπερηφάνειας, μας στέλνει μήνυμα για ενότητα, ομοψυχία και αλληλεγγύη, πάντα επίκαιρο και ισχυρό́, γραμμένο με το αίμα όλων αυτών, που θυσίασαν τη ζωή τους για ένα όνειρο αξιοπρέπειας και ελευθερίας σε μια Ελλάδα κυρίαρχη, ανεξάρτητη, με παθιασμένους πολίτες για την προκοπή της.

Σήμερα θυμόμαστε πώς ό,τι ακόμα μπορούμε να απολαμβάνουμε, μας χαρίστηκε απλόχερα από εκείνους που έδωσαν το αίμα τους για να υπάρχουμε. Η φετινή 25η Μαρτίου είναι μέρα υπόσχεσης για τους απανταχού Έλληνες να τιμήσουμε αυτή τη θυσία».

Το KKE σε σχετική ανακοίνωση αναφέρει τα εξής: «Η Επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι κανένας συσχετισμός δυνάμεων, όσο αρνητικός και αν είναι, δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη. Ο αγώνας των επαναστατών του 1821 ήταν ένας αγώνας δίκαιος, ακριβώς επειδή εξέφραζε τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, επειδή τασσόταν με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με την πλευρά της κοινωνικής εξέλιξης. Αυτό του επέτρεψε και να νικήσει.

Η Επανάσταση του 1821 ήταν τέκνο μιας εποχής κοσμογονικών αλλαγών, στη διάρκεια της οποίας ο παλιός φεουδαρχικός κόσμος παρήκμαζε, ο νέος καπιταλιστικός κόσμος επικρατούσε ήδη στα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα της εποχής και επιδίωκε να επικρατήσει παγκόσμια, τσακίζοντας τις υπάρχουσες φεουδαρχικές εξουσίες, αλλά και το σκοταδισμό και τους αναχρονισμούς, στους οποίους στηρίζονταν.
Αποτέλεσε κρίκο της αλυσίδας των αστικών επαναστάσεων που, στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου αιώνα, προσέφεραν ριζοσπαστική διέξοδο στα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα της φεουδαρχίας. Ταυτόχρονα, στρεφόμενη απέναντι σε μια φεουδαρχική αυτοκρατορία στην οποία κυριαρχούσε ο διαφορετικός φυλογενετικά πληθυσμός των Οθωμανών, η Επανάσταση είχε αντικειμενικά και εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα.

Ωστόσο, δεν ήταν η “εθνική ενότητα” αυτή που τροφοδότησε την επανάσταση, αλλά τα συμφέροντα της τάξης των καπιταλιστών (καραβοκυραίων, εμπόρων, τραπεζιτών κλπ.) και των τότε συμμάχων τους (μικροαστικών στρωμάτων, φτωχών αγροτών, εργατών κλπ.), που ασφυκτιούσαν στο φεουδαρχικό πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι επαναστατικές τους επιδιώξεις που στρέφονταν όχι μόνο εναντίον της οθωμανικής εξουσίας, αλλά και ενάντια στους ελληνόφωνους Χριστιανούς (ανώτεροι κληρικοί, Φαναριώτες, μερίδα των κοτζαμπάσηδων, των αρματολών κ.ά.) που τη στήριζαν.
Η επικράτηση της Επανάστασης οδήγησε στη συντριβή του φεουδαρχικού μηχανισμού, στην απελευθέρωση των νέων, των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, στη λύτρωση της ανθρωπότητας από το σκοταδισμό και την αμάθεια, στη λύτρωση των λαϊκών στρωμάτων από την εθνοτική καταπίεση, όχι όμως και από την ταξική εκμετάλλευση. Το ανεξάρτητο αστικό έθνος-κράτος στηριζόταν εξίσου στην εκμετάλλευση, αντικατέστησε τους φεουδάρχες εκμεταλλευτές με τους καπιταλιστές.

Στους κόλπους της νέας καπιταλιστικής εξουσίας διογκώθηκε και συνεχίζει να διογκώνεται η αντίφαση ανάμεσα, από τη μία στις δυνατότητες που προσέφερε η ανάπτυξη μιας όλο και περισσότερο κοινωνικοποιημένης παραγωγής και από την άλλη στην υπονόμευση των κοινωνικών αναγκών από την καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και από τις ανάγκες του καπιταλιστικού κέρδους. Από ένα σημείο και έπειτα η καπιταλιστική εξουσία μεταβλήθηκε από υπηρέτη σε εμπόδιο της κοινωνικής εξέλιξης.

Σήμερα, δύο αιώνες μετά, η καπιταλιστική εξουσία προσφέρει μόνο φτώχεια, ανεργία, προσφυγιά, οικονομικές κρίσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους για το μοίρασμα των κερδών, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Τέτοιος είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που αποτελεί συνέπεια της σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, αυτό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ από τη μια μεριά και από την άλλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των συμμάχων της. Δεν είναι ένας πόλεμος για την “ελευθερία”, τη “δημοκρατία”, ενάντια στον “αναθεωρητισμό”, ούτε ένας πόλεμος για την “αυτοδιάθεση των λαών”, ενάντια στο “νεοναζισμό”, όπως ισχυρίζονται προσχηματικά τα εμπόλεμα στρατόπεδα. Είναι ένας πόλεμος άδικος, που διεξάγεται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και έχει θύματα την εργατική τάξη και τους λαούς των «νικητών» και των «ηττημένων».

Γι’ αυτό σήμερα δίκαιος είναι κάθε αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και της συμμετοχής της χώρας μας σε αυτόν. Είναι ο ανεξάρτητος από την αστική τάξη και τους διεθνείς της συμμάχους της αγώνας ενάντια στην ξένη εισβολή και κατοχή, που στοχεύει στην ήττα της καπιταλιστικής εξουσίας των επιτιθέμενων και αμυνόμενων, στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.

Η πάλη ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, η πάλη για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό είναι η μοναδική προοδευτική απάντηση στα αδιέξοδα του γερασμένου καπιταλιστικού συστήματος, η μόνη λύση για να σταματήσει η ταξική εκμετάλλευση και οι ιμπεριαλιστικές σφαγές που προξενεί.
Ο αγώνας για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας και της εξέλιξης, τη φιλία και τη συνεργασία των λαών, βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Γι’ αυτό και η πάλη της εργατικής τάξης και των κοινωνικών της συμμάχων θα νικήσει, όσο ακλόνητος και αν φαντάζει σήμερα, ο κατά τα άλλα αλληλοσπαρασσόμενος καπιταλιστικός κόσμος».

Το μήνυμα του προέδρου της Ελληνικής Λύσης, Κ. Βελόπουλου, για την 25η Μαρτίου, είναι: «Ελλάδα ψηλά το κεφάλι!
Ελευθερία για τους Έλληνες».

Το ΜέΡΑ25 σε ανακοίνωσή του επισημαίνει: «Η επέτειος της Επανάστασης του 1821 μας θυμίζει τα “προαπαιτούμενα” μιας χώρας και ενός λαού που δεν υποτάσσεται.

Το 1821 οι ήρωες και οι ηρωίδες της Επανάστασης που γέννησε την χώρα μας, μας έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζουμε σε έναν τόπο που θα διαφεντεύεται από το λαό του, επιλέγοντας συνειδητά να αγωνιστούν, μη αναλογιζόμενες/οι την δυσκολία, τους αρνητικούς συσχετισμούς και το “κόστος”, καθώς γνώριζαν ότι η υποταγή συνιστά τη χειρότερη μορφή “περιπέτειας”.

Οι ηρωίδες και οι ήρωες μας δεν ήταν ήρωες και ηρωίδες επειδή δεν φοβόντουσαν, ούτε επειδή είχαν εκπονήσει κάποια “μελέτη” σχετικά με το κόστος και το όφελος που τους υποδείκνυε ότι «συμφέρει» περισσότερο μια Επανάσταση σε σχέση με την υποταγή.

Ήταν ηρωίδες, ήρωες, επειδή, παρά τον φόβο τους, παρά την πλάστιγγα του ιδιωτικού συμφέροντος που έγερνε σαφώς υπέρ της υποταγής και υπέρ του «πού να τα βάλουμε τώρα μια χούφτα άνθρωποι με την Πύλη;», αποφάσισαν ότι άλλο είναι το συμφέρον και άλλο το καθήκον.

Ότι καλύτερα μιας ώρας, ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή».