Γιώργος Φούντας: Στον Άρειο Πάγο η δαπάνη για την κηδεία του – Θα πληρώσει ο γιος του και με τόκο

Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, ο Παναγιώτης Φούντας, γιος του πολυαγαπημένου ηθοποιού Γιώργου Φούντα αρνείται να πληρώσει τα έξοδα της κηδείας του πατέρα του επικαλούμενος υπόσχεση από το Υπουργείο Πολιτισμού ότι η κηδεία θα γίνει δημοσία δαπάνη. Ο Άρειος Πάγος απέρριψε τους ισχυρισμούς του και τώρα καλείται να πληρώσει όχι μόνο τα έξοδα της κηδείας, αλλά και υπέρογκους τόκους και υψηλά δικαστικά έξοδα.

Η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια και οι δικαστές έκριναν ότι από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδεικνύεται ότι το υπουργείο Πολιτισμού, «διά των νομίμων εκπροσώπων του, είχε αναλάβει ή είχε κατά τρόπο νομικώς δεσμευτικό ανακοινώσει ότι η κηδεία του εκλιπόντος θα γινόταν δημοσία δαπάνη». Ούτε όμως από κάπου «προέκυψε ότι υπήρχε απόφαση, ούτε είχε ανακοινωθεί επίσημα διά των αρμόδιων φορέων του υπουργείου ότι είχε αναληφθεί από αυτό η διεξαγωγή της τελετής με δαπάνες του».

Ο Γιώργος Φούντας ήταν από τους σημαντικότερους  Έλληνες ηθοποιούς του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, γνωστός εκτός άλλων και για τον ρόλο του στην ταινία Στέλλα (1955), του Μιχάλη Κακογιάννη. Συμμετείχε σε πολλές ακόμη διακεκριμένες ταινίες, των δεκαετιών του 1950 και 1960, μεταξύ των οποίων οι Μαγική πόλη (1954), Το κορίτσι με τα μαύρα (1956), Ποτέ την Κυριακή (1960) και Τα κόκκινα φανάρια (1963), ενώ εμφανίστηκε και στις ξένες παραγωγές Αμέρικα, Αμέρικα (1963) και Αλέξης Ζορμπάς (1964). Η σημαντικότερη στιγμή του στην τηλεόραση, είναι ο ρόλος του στην σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975-1976).

Ο Γιώργος Φούντας παντρεύτηκε δύο φορές. Το 1947 με την Ελένη Επισκόπου, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Θύμιο και μια κόρη, την Τζέλλα. Δεύτερη σύζυγός του, από το 1954, ήταν η διάσημη χορεύτρια, Χρυσούλα Ζώκα, με την οποία απέκτησε ακόμη έναν γιο, τον Παναγιώτη.

Μικρός, μετά το Δημοτικό, δούλευε στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή, κι ύστερα φοίτησε σε νυχτερινό σχολείο. Έπαιζε μποξ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ, ενώ αργότερα έγινε γνωστός ως οπαδός του Παναθηναϊκού. Ο κινηματογράφος πάντα τον γοήτευε και όταν του δόθηκε η ευκαιρία έλαβε μέρος στα δοκιμαστικά της ταινίας του Γιώργου Τζαβέλλα «Χειροκροτήματα» (1943), που απετέλεσε την αρχή της καριέρας του που απαριθμεί περισσότερες από 50 ταινίες. Δημιούργησε τον δικό του κινηματογραφικό τύπο, του δυναμικού, παραδοσιακού, αλλά και με ευαισθησίες άνδρα.

Πέθανε το απόγευμα της 28ης Νοεμβρίου 2010, στο νοσοκομείο Mediteraneo, όπου νοσηλευόταν τον τελευταίο καιρό, σε ηλικία 86 ετών. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του, έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ. Κηδεύτηκε την Τρίτη στις 11 π.μ., στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών και ετάφη στο Νεκροταφείο Άγιος Γεώργιος, στην Τερψιθέα Γλυφάδας.