Εισβολή στην Ουκρανία: Νεαροί Ουκρανοί ζουν στο Χάρκοβο παρά τους καθημερινούς βομβαρδισμούς

Στα 25 της χρόνια, η Κριστίνα Τσαποβάλοβα δηλώνει ότι πρέπει να «αποδεχτεί» κανείς τον κίνδυνο να χάσει τη ζωή του ενώ περπατά στους δρόμους του Χαρκόβου, μιας μεγάλης πόλης στη βορειοανατολική Ουκρανία που υφίσταται καθημερινούς ρωσικούς βομβαρδισμούς.

Η νεαρή γυναίκα φορά μοντέρνα μαύρα γυαλιά και στέκεται μπροστά από ένα καφέ, η βιτρίνα του οποίου είναι μια από τις λίγες που είναι φωτισμένες, με την πόλη σε μεγάλο βαθμό να μην έχει ηλεκτρικό ρεύμα λόγω των συστηματικών ρωσικών πληγμάτων σε ενεργειακές υποδομές. «Βασικά, ζούμε μια γεμάτη ζωή όπως στο Λονδίνο», δηλώνει, ενώ από το καφέ ακούγεται μουσική house.

Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 40 χλμ από τη Ρωσία υφίσταται από την αρχή της ρωσικής εισβολής τον Φεβρουάριο του 2022 σχεδόν καθημερινά πλήγματα.

Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες, τα πλήγματα με πυραύλους έχουν ενταθεί, προκαλώντας δεκάδες θανάτους και τραυματισμούς και οδηγώντας σε διακοπές ρεύματος. Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι, από το 1,5 εκατ. που αριθμούσε η πόλη πριν από τον πόλεμο, έχουν φύγει. Μεταξύ των νέων που έχουν παραμείνει, πολλοί δηλώνουν στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι το έκαναν σε ένδειξη αντίστασης.

– “Διαλυμένη αλλά με επίπεδο πολιτισμού”-

Η Κριστίνα Τσαποβάλοβα και η φίλη της Πολίνα Καγκανόφσκα προσπαθούν να εκμεταλλευθούν τον χρόνο πριν την απαγόρευση κυκλοφορίας στις 11 το βράδυ. Το καφέ έχει γεννήτρια. «Μπορείς να φορτίσεις το τηλέφωνό σου και να περάσεις χρόνο με τους φίλους σου, με το φως της ημέρας ή της λάμπας», δηλώνει η 23χρονη Πολίνα Καγκανόφσκα.

«Προσπαθώ με τους φίλους μου να βγαίνω όσο το δυνατόν πιο πολύ από το σπίτι, δεδομένου ότι τον περισσότερο χρόνο δεν έχουμε φως», δήλωσε η ίδια.

Μέσα σε λιγότερο από μία ώρα, ηχούν τρεις συναγερμοί για επικείμενη αεροπορική επιδρομή. Αλλά κανείς από τους νέους μπροστά στο καφέ δεν αντιδρά. «Δεν αλλάζει τίποτα, είναι σαν ξυπνητήρι», σχολιάζει στωικά η Κριστίνα Τσαποβάλοβα.

Δεδομένης της εγγύτητας με τη Ρωσία, οι ρωσικοί πύραυλοι μπορεί να χρειαστούν μόλις 30-40 δευτερόλεπτα για να φτάσουν στο Χάρκοβο. Μπορούν έτσι να συντριβούν στην πόλη ακόμα και πριν ηχήσουν οι σειρήνες και να μπορέσουν έτσι οι κάτοικοι να πάνε σε κάποιο καταφύγιο.

«Οι πύραυλοι περνούν από πάνω μας…αλλά τα καφέ είναι γεμάτα, είμαστε όλοι στο ίντερνετ, όλοι συνδεδεμένοι», σχολιάζει ο Όλεγκ Χρόμοφ. «Η πόλη είναι ρημαγμένη αλλά διατηρεί ένα επίπεδο πολιτισμού».

Αυτός ο 34χρονος Ουκρανός είναι από τους συνιδρυτές του μπαρ Protaganist, έναν από τους πρώτους χώρους που ξανάνοιξαν μετά τη ρωσική εισβολή.

Σε αυτή την ηλιόλουστη ημέρα, το μέρος είναι γεμάτο από πελάτες που εργάζονται με τους υπολογιστές τους ή απολαμβάνουν τον καλό καιρό.

Ο Όλεγκ Χρόμοφ εκφράζει τη λύπη του που πολλοί έχουν εγκαταλείψει την πόλη, κυρίως η περίφημη ελίτ της διανόησης σε αυτή την πανεπιστημιούπολη.

«Οι λίγοι άνθρωποι που αποφάσισαν να παραμείνουν πρέπει να κουβαλήσουν την τοπική πολιτιστική ζωή στους ώμους τους», δηλώνει.

– “Πόλη ηρώων” –

Την άνοιξη του 2022, οι ρωσικές δυνάμεις είχαν εν μέρει πολιορκήσει το Χάρκοβο, πριν τελικά να υπαναχωρήσουν από τον Μάιο. Η πόλη έχει γίνει σύμβολο αντίστασης.

«Το Χάρκοβο είναι μια πόλη ηρώων που συνεχίζουν να υπερασπίζονται τον πολιτισμό της», δήλωσε ο Αντρίι Παντσίτσκο, φοιτητής, που μίλησε ενώ βρισκόταν στην Εθνική Όπερα-Θέατρο του Χαρκόβου.

Οι πρόβες και οι παραστάσεις ξεκίνησαν και πάλι πρόσφατα στα υπόγεια του θεάτρου. Ύστερα από ένα χρόνο τηλεκπαίδευσης, ο Αντρίι Παντσίτσκο επιστρέφει και πάλι στη σκηνή. «Εγώ, ήρθα, αλλά πολλοί φοιτητές φοβούνται να επιστρέψουν στις σπουδές τους στο Χάρκοβο με φυσική παρουσία».

Η Μαρία Μπέλλα Μπεϊγκέλ, που εργάζεται σε δημόσιο κοινωνικοπολιτιστικό κέντρο για νέους, αποφάσισε επίσης να επιστρέψει στο Χάρκοβο.

«Η πόλη μας βομβαρδίστηκε αλλά είναι σημαντικό να παραμείνουμε και οι νέοι μας να παραμένουν μαζί», δήλωσε αυτή η 19χρονη γυναίκα που πιστεύει ότι η «αποστολή» της είναι να προσφέρει «κίνητρο».

Με αυτό τον τρόπο, εξηγεί, βρίσκει και η ίδια την «ενέργεια» να σηκωθεί το πρωί, ακόμα και μετά από μια νύχτα με βομβαρδισμούς και διακοπές ρεύματος.