Φυγή προς τα εμπρός με δίλημμα “σταθερότητα ή περιπέτεια της χώρας”

Πρωτοβουλίες που θα βγάλουν την κυβέρνηση από το αδιέξοδο καλείται να λάβει ο πρωθυπουργός, σε μια εξαιρετικά φορτισμένη συγκυρία λόγω των εξελίξεων στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών.

Η πρόταση δυσπιστίας στη Βουλή μπορεί να απορρίφθηκε, είναι όμως σαφές, ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να βρίσκεται σε δυσχερή θέση και να δέχεται ασφυκτική πίεση τόσο από την αντιπολίτευση όσο και από την κοινωνία.
Οι δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι απογοητευτικές και για την ώρα τουλάχιστον, το μόνο παρήγορο στοιχείο για το Μαξίμου, είναι κρατάει με άνεση την πρώτη θέση.
Τα καμπανάκια όμως ήδη έχουν αρχίσει να χτυπούν και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η κυβέρνηση θα μπορέσει να αντέξει και κυρίως να κάνει πράξη τη δέσμευση του πρωθυπουργού για εξάντληση της τετραετίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ευρήματα των ερευνών της κοινής γνώμης δείχνουν:

-καθίζηση των ποσοστών της Ν.Δ. η οποία με βάση την MRB βρίσκεται στα επίπεδα του 20% στην πρόθεση ψήφου,

-ευθύνη της κυβέρνησης σε ποσοστό 85% σύμφωνα με την GPO, στην τραγωδία των Τεμπών και το κυριότερο

-εδραίωση της άποψης για συγκάλυψη από επτά στους δέκα πολίτες.

Όλα αυτά καθιστούν σαφές, ότι απαιτούνται κινήσεις, που θα εδραιώσουν την άποψη ότι η κυβέρνηση παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, είναι σε θέση να βγει από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Ο μεγάλος φόβος
Στο ερώτημα βέβαια πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, σαφής απάντηση δεν υπάρχει, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να ακυρωθεί στην πράξη και ο ανασχηματισμός, λόγω της ασφυκτικής πίεσης που δέχεται η κυβέρνηση.
Ο μεγάλος φόβος έχει σχέση με το γεγονός ότι ουδείς αποκλείει το ενδεχόμενο νέων αποκαλύψεων για τα Τέμπη, αλλά και τη σκληρή γραμμή της αντιπολίτευσης στην προανακριτική της Βουλής.
Εάν προσθέσει κανείς τη διαπίστωση ότι τα συλλαλητήρια θα συνεχιστούν, γίνεται αντιληπτό ότι η κυβέρνηση έχει εισέλθει σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την απήχησή της στην κοινωνία.

Η γραμμή άμυνας
Ο πρωθυπουργός με την ομιλία του στη Βουλή, ανέδειξε καθαρά τη γραμμή άμυνας της κυβέρνησης, εξαπολύοντας ευθεία επίθεση στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία χαρακτήρισε “συμμαχία των προθύμων του μηδενισμού”.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να καταστήσει σαφές στην κοινωνία, ότι χωρίς αυτόν και την κυβέρνηση του στο τιμόνι της διακυβέρνησης η χώρα κινδυνεύει να απωλέσει τη σταθερότητα των τελευταίων 6,5 ετών.
Το “χαρτί” της σταθερότητας έχει σχέση με τη νέα γεωπολιτική συγκυρία και τη θέση της χώρας στο νέο διεθνές περιβάλλον, που διαμορφώνει η επιθετική στρατηγική του Ντόναλντ Τραμπ μέσω των δασμών έναντι και της Ευρώπης.

Συνονθύλευμα
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να ερμηνευτεί και η επιθετική ρητορική τόσο του κ. Μητσοτάκη όσο και των κυβερνητικών στελεχών, για έλλειμμα αφηγήματος από την αντιπολίτευση σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας.
Οι σκληρές εκφράσεις περί μετατροπής του Νίκου Ανδρουλάκη σε “ουρά” της Ζωής Κωνσταντόπουλου, θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι η αντιπολίτευση δεν έχει όραμα και το μόνο που θέλει είναι η πτώση της κυβέρνησης.
Στην ουσία δηλαδή, η κυβέρνηση εμφανίζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης ως ένα συνονθύλευμα, που το μόνο που τα ενώνει είναι το “μένος κατά του Μητσοτάκη”, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις ανακατατάξεις που φέρνει η θητεία Τραμπ.

Ποιος θα κυβερνήσει;
Τα “γαλάζια” στελέχη θα υπογραμμίζουν την ανάγκη σταθερότητας σε ένα ασταθές περιβάλλον και θα καλούν τους πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι η κυβέρνηση είναι η μόνη που μπορεί να διασφαλίσει τα ελληνικά συμφέροντα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να προτάσσει το γεγονός ότι δεν υπάρχει φερέγγυα αντιπρόταση από την αντιπολίτευση και να θέτει το δίλλημα προς τους πολίτες για το ποιον επιλέγουν για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Αυτός είναι και ο λόγος που διαμηνύει πως η αντιπολίτευση περιορίζεται στο “αντί”, χωρίς να παρουσιάζει σχέδιο για την επόμενη ημέρα, σε αντίθεση με την ίδια, που έχει δώσει δείγματα γραφής.

Κόστος ζωής
Στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι το αίτημα για δικαιοσύνη και αλήθεια στην υπόθεση των Τεμπών, συνδέεται με την απαίτηση της κοινωνίας να μπει φρένο στην ακρίβεια και το υψηλό κόστος ζωής.
Κοινό μυστικό είναι άλλωστε πως δεν είναι μόνο οι τιμές στα σούπερ μάρκετ που κάνουν δύσκολη τη ζωή των πολιτών, αλλά και οι τιμές των ενοικίων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια απλησίαστες.
Η αλήθεια είναι ότι πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί, αλλά δεν είναι ικανές να δώσουν ουσιαστικές λύσεις, κάτι που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει σε ακόμη πιο τολμηρές κινήσεις για να μη οδηγηθεί σε απομόνωση.

Σε βάθος χρόνου
Στόχος σε κάθε περίπτωση είναι η φυγή προς τα εμπρός, κάτι όμως που μπορεί να γίνει σε βάθος χρόνου, με δεδομένο ότι στην παρούσα συγκυρία, αυτό που κυριαρχεί είναι το θέμα των Τεμπών.
Η κίνηση που δεν αποκλείεται να γίνει, ίσως στη ΔΕΘ του Σεπτεμβρίου μπορεί να σχετίζεται με τον 13ο μισθό στο δημόσιο και τη 13η σύνταξη, θέμα που θα κριθεί από τη Δικαιοσύνη στα μέσα Ιουλίου.
Στην παρούσα φάση, το ενδεχόμενο αυτό έχει απορριφθεί με το επιχείρημα ότι το δημοσιονομικό κόστος είναι τεράστιο, εάν όμως οι εξελίξεις αρχίζουν να γίνονται απρόβλεπτες, τίποτα δεν θα πρέπει να αποκλειστεί.