Η Απόφαση 282/2025 του ΣτΕ: Ποινή προστίμου σε λογιστή για συμμετοχή στην έκδοση εικονικών τιμολογίων

Με την απόφαση 282/2025, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ότι λογιστής, ο οποίος βοηθά στην έκδοση εικονικών τιμολογίων, δεν μπορεί να θεωρηθεί «παντελώς αμέτοχος» και, ως εκ τούτου, επιβάλλεται πρόστιμο για τη συμμετοχή του στις εν λόγω παράνομες ενέργειες.

Η υπόθεση αφορά αίτηση αναίρεσης του λογιστή κατά της ΑΑΔΕ, ο οποίος ζητούσε την ακύρωση της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου που είχε απορρίψει την προσφυγή του κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 326.200 €, για την έκδοση πλαστών φορολογικών στοιχείων (τιμολογίων) το 2003. Ο λογιστής είχε επιχειρήσει να αποδείξει ότι δεν είχε συμμετοχή στην έκδοση των εικονικών τιμολογίων και ότι ο ίδιος ήταν «παντελώς αμέτοχος», σύμφωνα με την απαλλακτική διάταξη του άρθρου 40 παρ. 3 του ν. 3220/2004.

Ο λογιστής υποστήριξε ότι, σύμφωνα με προηγούμενη νομολογία του ΣτΕ, θεωρείται «παντελώς αμέτοχος» ένα πρόσωπο που κατασκευάζει και προμηθεύει πλαστά στοιχεία για επιχείρηση τρίτου, χωρίς να επωφελείται οικονομικά από την παράβαση. Ωστόσο, το ΣτΕ έκρινε ότι η νομολογία αυτή δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση του λογιστή, ο οποίος είχε συμμετάσχει ενεργά στη συμπλήρωση και έκδοση των εικονικών τιμολογίων, παρά την εντολή που έλαβε από τρίτο πρόσωπο.

Το ΣτΕ σημείωσε ότι η επιβολή προστίμου είναι επιτρεπτή, ακόμη και όταν η παράβαση διαπράττεται από τρίτο πρόσωπο που συνεργάζεται με τον επιτηδευματία. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο θεώρησε ότι ο λογιστής, ο οποίος συμπλήρωσε και προμήθευσε τα εικονικά φορολογικά στοιχεία, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «παντελώς αμέτοχος», καθώς είχε πλήρη γνώση της πλαστότητας των στοιχείων, όπως και της διαφοράς στην αναγραφόμενη αξία μεταξύ των τιμολογίων και των στελεχών τους.

Ακόμη, ο λογιστής επικαλέστηκε την καλή πίστη του, υποστηρίζοντας ότι ενήργησε κατόπιν εντολής τρίτου, χωρίς να μπορεί να ελέγξει τη νομιμότητα αυτής. Ωστόσο, το ΣτΕ απέρριψε αυτή την ένσταση, σημειώνοντας ότι, σε περιπτώσεις έκδοσης εικονικών στοιχείων, δεν μπορεί να υπάρξει καλή πίστη, είτε από τον εκδότη είτε από τον λήπτη του στοιχείου.

Το δικαστήριο επανέλαβε ότι, σε περιπτώσεις εικονικών φορολογικών στοιχείων, δεν υφίσταται το στοιχείο της καλής πίστης, διότι η συναλλαγή είναι ανύπαρκτη. Ως εκ τούτου, ο λογιστής, παρά την εντολή που έλαβε, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «παντελώς αμέτοχος», καθώς συμμετείχε στην έκδοση εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές.

Η απόφαση του ΣτΕ ενισχύει την αυστηρότητα του κανονιστικού πλαισίου και υπογραμμίζει την ευθύνη των επαγγελματιών που συμμετέχουν στη διαδικασία έκδοσης εικονικών τιμολογίων, ακόμα και αν ενεργούν κατόπιν εντολής τρίτου.