“Ανεργία των νέων και πρακτική άσκηση”, του Άγη Βερούτη

Η χώρα μας στην περίοδο 2017-2020 κατέχει την θλιβερή πρωτιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην ανεργία των νέων. Σχεδόν 4 στους 10 νέους στην Ελλάδα είναι άνεργοι. Αυτό είναι ένα τερατώδες ποσοστό ανεργίας, διπλάσιο αυτού της μέσης ανεργίας στη χώρα μας ανεξαρτήτως ηλικίας.

Το ποσοστό αυτό της μέσης ανεργίας των νέων στο 37,5% επίσης δεν λαμβάνει υπόψιν την υποαπασχόληση, δηλαδή την εργασία σε αντικείμενο διαφορετικό από αυτό των σπουδών των νέων που εργάζονται ή την απασχόλησή τους σε χρόνο που υπολοίπεται της πλήρους απασχόλησης, δηλαδή για τετράωρα, δίωρα ή ημέρες λιγότερες του κανονικού πενθήμερου. Η υποαπασχόληση έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις τόσο στα μισθολογικά έσοδα ενός εργαζόμενου ως και μια δεκαετία μετά την έναρξη της έμμισθης απασχόλησής του, όσο και στην ουσιαστική αχρήστευση των σπουδών του που τυχόν δεν θα αξιοποιηθούν ποτέ από τον εργαζόμενο στην διάρκεια της καριέρας του.

Εδώ ερχόμαστε στην τρίτη διάσταση του προβλήματος της ανεργίας των νέων, που δεν είναι άλλο από την διασύνδεση των σπουδών τους με τις ανάγκες της πραγματικής αγορά εργασίας, και αποτελεί ένα διαχρονικό ζητούμενο της επιχειρηματικής κοινότητας αλλά και των υπουργείων παιδείας, εργασίας και ανάπτυξης, δηλαδή των αρμοδίων φορέων της πολιτείας.

Για λόγους που αφορούν στη δομή, στη χρηματοδότηση, στους διαθέσιμους πόρους και στην νομοθεσία που διέπει τα θέματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, δυστυχώς οι σπουδές στα ελληνικά πανεπιστήμια, ΤΕΙ, ιδιωτικά και δημόσια ΙΕΚ συχνά δεν ανταποκρίνονται στις αντικειμενικές σημερινές ανάγκες της πραγματικής οικονομίας, ή τουλάχιστον έτσι διατείνονται οι επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν τους απόφοιτους των ελληνικών πανεπιστημίων και οι συλλογικοί φορείς τους.

Ένας σημαντικός θεσμός που λειτουργεί διορθωτικά σε αυτή την αδυναμία της ανώτατης εκπαίδευσης να προετοιμάσει τους πτυχιούχους για την πραγματική οικονομία, είναι αυτός της πρακτικής άσκησης. Όμως, όπως αναφέρει στο πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή “Από τη μαθητεία στο όνειρο και όσα πρέπει να αλλάξουν για να το πετύχουμε” ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας Microsoft κ. Θεοδόσης Μιχαλόπουλος, ο θεσμός της πρακτικής άσκησης όπως αυτός λειτουργεί σήμερα στη χώρα μας είναι αρτηριοσκληρωτικός και γραφειοκρατικός, και ουσιαστικά δυσκολεύει τις εταιρείες στο να τον χρησιμοποιήσουν για να εκπαιδεύσουν νέους και να επιλέξουν εκείνους που μπορούν να αποτελέσουν μόνιμο προσωπικό τους μετά το πέρας της πρακτικής άσκησης.

Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει το κατάλληλο οικοσύστημα ανεύρεσης πρακτικής άσκησης από τους σπουδαστές και υποψηφίων ασκούμενων από τις εταιρείες. Οι επιμέρους προσπάθειες που κάνουν τα πανεπιστήμια και τα ΙΕΚ αν και πολύτιμες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αποσπασματικά και όχι ενδελεχώς.

Ιδού λοιπόν πεδίο για να αποδείξουν την εταιρική κοινωνική ευθύνη τους τόσο ο ιδιωτικός τομέας όσο και οι δημόσιοι φορείς.

*Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας