“Εμβολιασμός – Ώρα Μηδέν”, του Ανδρέα Λοβέρδου

Άρθρο του  Βουλευτή Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ

Όταν ένα συλλογικό πρόβλημα μπορεί να διευθετηθεί αποκλειστικά με κυβερνητικές αποφάσεις, τότε αυτό παύει να είναι πρόβλημα υπό την προϋπόθεση ότι η εκάστοτε κυβέρνηση θα κάνει αυτό που πρέπει.

Όταν ένα ατομικό πρόβλημα αντιμετωπίζεται με τον δέοντα τρόπο από τον παθόντα τότε αυτό παύει να είναι με πρόβλημα υπό την προϋπόθεση ότι ο πάσχων θα κάνει αυτό που πρέπει.

Τα προβλήματα όμως που απασχολούν την κοινωνία των πολιτών δεν έχουν πάντοτε τόσο σαφή διάκριση. Ούτε ως προς τον χαρακτήρα τους ούτε ως προς το ποιος οφείλει και ταυτοχρόνως μπορεί να τα επιλύσει. Όταν δηλαδή καλείται η κυβέρνηση να συνεργαστεί με τον πολίτη και το συλλογικό συμπλέκεται με το ατομικό, τότε πώς θα γίνει αυτό που πρέπει;

Η πανδημία λόγω του Covid19 είναι ακριβώς αυτή η περίπτωση. Στις λίγες γραμμές αυτού του κειμένου προφανώς και δεν θα επιχειρήσω να αναφερθώ σε όλες τις παραμέτρους αυτού του ζητήματος. Η διαδικασία, όμως, του εμβολιασμού βρίσκεται σε ώρα μηδέν και γι΄αυτόν θα παραθέσω ορισμένες σκέψεις μου.

Οι ευθύνες για τις παραλείψεις προφανώς και δεν βαραίνουν μόνο μία πλευρά και πρέπει να αναληφθούν χωρίς καθυστέρηση από όλους τους εμπλεκόμενους.

Σε στιγμές πανδημίας ούτε οι πολίτες έχουν δικαίωμα επιπολαιότητας και ανευθυνότητας ούτε οι κυβερνήσεις δικαίωμα ατολμίας και αναποφασιστικότητας.

Εάν η κυβέρνηση δεν πατήσει τέρμα το γκάζι της επικοινωνιακής καμπάνιας τώρα, άλλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει. Όποιος εκτιμάται ότι μπορεί αν όχι να συνεγείρει έστω να επηρεάσει τον κόσμο τώρα πρέπει να ενεργοποιηθεί. Καλλιτέχνες, αθλητές, άνθρωποι του πνεύματος… Δεν είναι τυχαίο ότι στις ΗΠΑ επιχειρείται να πεισθούν οι πολίτες να εμβολιασθούν με πολλά, μικρότερα ή μεγαλύτερα, δελέατα.

Και ασφαλώς υπερθεματίζω εδώ και μήνες για υποχρεωτικό εμβολιασμό στους υγειονομικούς υπαλλήλους καθώς και σε εκείνους που δραστηριοποιούνται στην παιδεία, τον τουρισμό και την εστίαση.

Εάν οι πολίτες που έχουν επιλέξει να μην εμβολιασθούν δεν αναθεωρήσουν αμέσως, τότε το κακό που θα μας βρει το ερχόμενο φθινόπωρο ίσως να είναι ανυπολόγιστο. Μοιραία θα οδηγηθούμε σε κοινωνία δύο ταχυτήτων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Σπανίως χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση αλλά στην παρούσα συγκυρία δεν βρίσκω πιο δόκιμη: κάνω έκκληση, λοιπόν, σε όλους τους συμπολίτες μας που δεν έχουν εμβολιασθεί να αντιληφθούν και να εμπεδώσουν ότι το εμβόλιο είναι το δώρο της επιστήμης προς την παγκόσμια κοινότητα και, όσο δεν υπάρχει αποτελεσματικό φάρμακο εναντίον του κορωνοϊού, ο μοναδικός δρόμος προς την ελευθερία.

Θέλω να κλείσω τις σκέψεις μου αισιόδοξα. Έχουμε τόσα πολλά άλλα για να διαφωνήσουμε, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία, Βουνό-Θάλασσα, Facebook-Twitter, Χειμώνας-Καλοκαίρι… Ας μην δημιουργήσουμε στρατόπεδα εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων. Απέναντι στην πανδημία ας κάνουμε αυτό που πρέπει όλοι μαζί.