“Φώφη Γεννηματά – μια υπέροχη ψυχή”, της Ζωής Ράπτη

Άρθρο της Ζ. Ράπτη, Υφυπουργού Υγείας και Βουλευτή Β1′ Βορείου Τομέα Αθηνών

Το μόνο που παίρνουμε μαζί μας στο πέρασμα στην άλλη ζωή, δεν είναι τα υλικά αγαθά που από θησαυρίσαμε επί γης αλλά αυτά που δώσαμε στην κοινωνία, η αγάπη που σκορπίσαμε. Μας ακολουθούν οι ειλικρινείς σκέψεις, πόθοι και αγωνίες που μοιραστήκαμε με την κοινωνία, την οικογένεια, τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Η Φώφη Γεννηματά άφησε πίσω της, σε όλες και όλους την περιουσία του ήθους της, του προσωπικού παραδείγματός της, τη δύναμη και την αγωνιστικότητά της. Πέρα από αυτά οφείλω να επισημάνω και το γεγονός ότι η Φώφη Γεννήματα υπηρέτησε και Υφυπουργός Υγείας, με αρμοδιότητα και τα ζητήματα Ψυχικής Υγείας. Έχοντας την ευθύνη αυτού του χαρτοφυλακίου εδώ και δεκαπέντε (15) μήνες, μετά λόγου γνώσεως καταθέτω το μεγάλο έργο που επετέλεσε στον τομέα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, έχοντας εισάγει ένα καινοτόμο θεσμικό πλαίσιο πάνω στο οποίο βασίζονται πολλές δράσεις που υλοποιούνται σήμερα, όπως η Τηλεψυχιατρική. Ήταν μια πολιτικός-πρότυπο για πολλές γυναίκες αλλά και για όλες και όλους που μετράνε περισσότερο από τον ιδεολογικό προσανατολισμό και την πολιτική, την ηθική στάση απέναντι στα πράγματα.

Όταν ενημερώθηκε για την ασθένειά της δεν σιώπησε, δεν κράτησε κρυφό το πρόβλημά της αλλά μίλησε ανοιχτά δημιουργώντας μια κοινωνική συμμαχία απέναντι σε ένα ζήτημα, το οποίο ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζεται ως ταμπού. Συγκεκριμένα, η ίδια είχε πει: «Πρέπει να μιλάμε, να μιλάμε μεταξύ μας για αυτά τα πράγματα. Η σιωπή δεν ωφελεί σε τίποτα. Βρήκα γυναίκες που θέλησαν να μου δώσουν κουράγιο και μοιράστηκαν μαζί μου το πώς ένιωθαν» .

Η Φώφη Γεννηματά γεύτηκε, όσοι λίγες, την πίκρα και την οδύνη από τα πλήγματα, που αφήνει ο καρκίνος πάνω στις οικογένειες. Έχασε από την αρρώστια και τη μητέρα και τον πατέρα της. Η ίδια, ενθυμούμενη όσα την ορφάνεψαν συγκράτησε την ανάγκη να ζει κάποιος αληθινά, την κάθε στιγμή, να ανοίγεται. Το 2003 είχε πει σε συνέντευξή της για την στάση της οικογένειάς της την περίοδο που νοσούσε και ο πατέρας της και η μητέρα της από καρκίνο: «Δεθήκαμε και οι τέσσερις με όλα αυτά που ζήσαμε. Ήρθαμε πολύ κοντά. Άνοιξαν οι καρδιές μας. Μάθαμε να ζούμε τις στιγμές. Να γλεντάμε. Να κλαίμε χωρίς να ντρεπόμαστε γι’ αυτό. Τους βλέπαμε σε πολύ δύσκολες στιγμές να κάνουν σχέδια για το μέλλον. Αυτό εμένα με έχει στιγματίσει. Αυτή η όρεξη που είχαν για τη ζωή, αυτή η δύναμη που είχαν να παλέψουν μέχρι την τελευταία στιγμή είναι πράγματα που κρατάω πάντα μέσα μου και δεν το βάζω κάτω».

Αυτές τις δύσκολες ώρες της οδύνης, κυρίως για την οικογένειά της αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα που εκτιμούσε την πολιτικό Φώφη Γεννηματά και αγαπούσε τον άνθρωπο δεν έχει κάποιος παρά να παρακαλέσει τον Θεό να αναπαύσει την ψυχή της και να ζητήσει από τον κόσμο να πάρει θάρρος και κουράγιο από το παράδειγμα αυτής της γυναίκας που στάθηκε παλικαρίσια απέναντι στο μοιραίο, μέχρι το τέλος. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της. Θα την θυμόμαστε πάντα με σεβασμό και εκτίμηση.