Μήνυμα αγάπης και ανθρωπιάς

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Κόσμος χαρούμενος στους δρόμους. Ένα κοριτσάκι πουλά σπίρτα. Δύο «κοσμικές» κυρίες που το συναντούν, του φέρονται περιφρονητικά και το προτρέπουν να γυρίσει σπίτι. Δεν καταλαβαίνουν την κατάστασή του: είναι ορφανό κι ο μέθυσος πατριός του το στέλνει να πουλά σπίρτα. Μόνος φίλος του είναι ο Γιόχαν, ο κουλουράς, που προσπαθεί να το διασκεδάσει με τ’  αστεία του. Όταν ο Γιόχαν φεύγει, έρχεται μια ζητιάνα. Το κοριτσάκι την κοιτά επίμονα γιατί μοιάζει με τη γιαγιά του. Η γριά ζητιάνα το συμπαθεί και του διηγείται μια ιστορία. Μόλις η μικρούλα μείνει και πάλι μόνη, εμφανίζονται δύο πλουσιοκόριτσα και γελούν μαζί της, έτσι κακοντυμένη και ξυπόλητη που είναι. Το κοριτσάκι φεύγει όλο ντροπή. Τότε τα πλουσιοκόριτσα καταλαβαίνουν ότι φέρθηκαν σκληρά και θέλουν να επανορθώσουν, γι’  αυτό ρωτούν τον κουλουρά για το κοριτσάκι και τρέχουν να το βρουν. Ένα καλικαντζαράκι μας λέει με χαριτωμένο τρόπο τα δικά του. Πέφτει η νύχτα. Το κοριτσάκι δεν έχει πουλήσει τίποτα. Παγωνιά. Ο κουλουράς φέρνει στο κοριτσάκι την παντόφλα που είχε χάσει το πρωί. Εκείνο, για να μην παγώσει, τη φοράει στο ένα πόδι κι ανάβει ένα σπίρτο για να ζεσταθεί. Τότε αντικρίζει ένα όραμα: ένα πλούσιο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Μόλις σβήνει το σπίρτο το όραμα χάνεται. Το κοριτσάκι ανάβει και δεύτερο σπίρτο. Στη φλόγα του ζωντανεύει ένα στολισμένο έλατο και πιάνει κουβέντα μαζί του. Όταν το σπίρτο σβήσει και το έλατο χαθεί, το κοριτσάκι ανάβει κι άλλο σπίρτο. Τώρα ζωντανεύει η κούκλα της βιτρίνας. Κι αυτό όμως το όραμα δεν κρατά περισσότερο από το σπίρτο. Τώρα το κοριτσάκι ανάβει πολλά σπίρτα μαζί. Στο άναμά τους εμφανίζεται η μορφή της γιαγιάς του. Μιλώντας της τρυφερά, το κοριτσάκι αποκοιμιέται στον πάγκο. Παρουσιάζονται όλα τα πρόσωπα του έργου και την ξυπνούν με γλυκά λόγια και δώρα. Μήπως όλη αυτή η ιστορία ήταν ένα κακό όνειρο…