Η Μαίρη Βιδάλη στο Χ-τύπο: “Οι συμβουλές πρέπει να δίνονται με το παράδειγμα της συμπεριφοράς”

Ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό στο Διάχρονο Θέατρο.

Η σπουδαία ηθοποιός Μαίρη Βιδάλη γίνεται η “κυρία Γουόρεν” και ανεβάζει για πρώτη φορά απόψε 12 Φεβρουαρίου στο θέατρό της την παράσταση “Το Επάγγελμα της κυρίας Γουόρεν” σε μετάφραση Εύας Γεωργουσοπούλου και σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου, με έναν ταλαντούχο θίασο στο πλάι της.
Όντας πλέον αυθεντία στο χώρο της ελληνικής υποκριτικής η κα Βιδάλη “αγκαλιάζει” τη νέα γενιά ηθοποιών και το θέατρο μέσα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της πανδημίας, ενώ παράλληλα συνεχίζει αδιάκοπα το σημαντικό έργο της ως Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού στην Αττική. Η ίδια μιλά για όλα τα παραπάνω σε μια ενδιαφέρουσα εξομολόγηση όπου μεταξύ άλλων αποκαλύπτει το ρόλο που την “άλλαξε”, αλλά και την επόμενη πολιτιστική της δράση.

Φέτος θα απολαύσουμε στο θέατρό σας την παράσταση “Το Επάγγελμα της κυρίας Γουώρεν”. Γιατί αποφασίσατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο για τη φετινή σεζόν;
Το έργο μιλά για τα κοινωνικά ήθη της εποχής του συγγραφέα, την θέση της γυναίκας στην χαμηλή τάξη, την εκμετάλλευσή της, την διαφθορά του χρήματος και την αντίθεση αξιών και μορφωτικού επιπέδου μεταξύ μάνας και κόρης. Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες με την σημερινή πραγματικότητα. Όσο για τον ρόλο μου, δεν έχω καμία σχέση με την ηρωίδα κι αυτό προκαλεί τεράστιο ερμηνευτικό ενδιαφέρον. Νιώθω αισιόδοξη, γιατί η παράσταση στελεχώθηκε με αγαπημένους και εξαίρετους συντελεστές: μετάφραση Εύας Γεωργουσοπούλου, σκηνοθεσία Γιάννη Μόρτζου, σκηνικά Ιωάννας Κατσιαβού, κοστούμια Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι και φωτισμούς Γιώργου Δανεσή. Στους ρόλους εκτός από εμένα, οι Χρήστος Φωτίδης, Πέτρος Αποστολόπουλος, Τάσος Μπλάτζιος, Τάσος Περάκης και Έφη Ρασσιά.

Πώς προχωρούν οι πρόβες και πώς είναι γενικά η συνεργασία σας με το θίασο;
Η πρεμιέρα είναι απόψε. Πιστεύω πως η επιτυχία μιας παράστασης πηγάζει από την σωστή διανομή κι έχω αποδειχθεί σ’ αυτό άξια. Όμως, το βασικό μου κριτήριο για την επιλογή των συνεργατών, είναι πρωτίστως οι ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές. Έτσι με τους περισσότερους μας δένουν πολλές συνεργασίες και φιλία χρόνων. Είμαστε τυχεροί που οι δυο νέοι μας, η Έφη Ρασσιά και ο Τάσος Περάκης, έχουν σεβασμό και προσωπικό και θεατρικό ήθος.

Είναι ένα έργο που θίγει σε μεγάλο βαθμό την αντιμετώπιση της γυναίκας στην κοινωνία. Ποια στοιχεία του θεωρείτε ότι το κάνουν επίκαιρο και θα αγγίξουν το κοινό;
Η διπροσωπία των ανθρώπων χάριν του καλώς φαίνεσθαι, ο κυνισμός του πλούτου, οι διαφορές ανάμεσα στις γενιές. Όσο για την αντιμετώπιση της γυναίκας, βλέπουμε τις διαφορές στο πέρασμα των αιώνων και παράλληλα αντιλαμβανόμαστε τον μακρύ της δρόμο μέχρι την ισοτιμία.

Δίπλα σας θα έχετε και μια νέα ηθοποιό, την Έφη Ρασσιά που αν δεν κάνουμε λάθος είναι και η πρώτη φορά που θα παίξει στο θέατρο. Υπάρχει κάποια συμβουλή που της έχετε δώσει, και γενικά υπάρχει κάτι που επισημαίνετε στα νέα παιδιά που συνεργάζονται μαζί σας;
Είναι πραγματικά αγνώριστη ως δυναμική δεσποινίς Γουόρεν σε σχέση με την Βάλια στο “Καφέ της Χαράς” που την συμπαθήσαμε τόσο. Στους νέους που έχουμε σε κάθε έργο, όπως και στα παιδιά μου, πιστεύω ότι συμβουλές δεν πρέπει να δίνονται λεκτικά, αλλά με το παράδειγμα της συμπεριφοράς μας. Απλότητα, χιούμορ, συντροφικότητα. Και όπως μου είπε κάποια στιγμή η Έφη, μεταμορφώνεστε στην σκηνή. Την μεταμόρφωσή τους θα επιδιώκουν πάντα.

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι έχετε χαράξει μια αξιοζήλευτη πορεία στο χώρο με πολλές και επιτυχημένες δουλειές. Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος ή έργο που να σας επηρέασε και να σας “άλλαξε” σαν άνθρωπο ή σαν καλλιτέχνη;
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Όντως το έργο του Καλντερόν “Η ζωή είναι όνειρο” (τίτλος που στηρίζεται στην φράση του Πίνδαρου “σκιά ονείρου άνθρωπος”) με επηρέασε βαθιά.

Έχετε μετανιώσει για κάποια από τις επιλογές που έχετε κάνει στο παρελθόν;
Για αρκετές.

Πολλάκις έχετε κάτσει και στην “καρέκλα” του σκηνοθέτη. Πότε νιώσατε έτοιμη να κάνετε αυτό το βήμα; Και γενικότερα ποιο χαρακτηριστικό πιστεύετε ότι πρέπει να αποκτήσει ένας ηθοποιός για να ασχοληθεί και με αυτόν τον τομέα;
Με ώθησε η λατρεία μου για τα έργα του Λόρκα. Μεταφράζοντας την “Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα”, “έστησα” στο μυαλό μου την παράσταση. Η Κατερίνα Χέλμη, που θα ερμήνευε τον ομώνυμο ρόλο, με τίμησε με την εμπιστοσύνη της κι έτσι ξεκίνησα. Όμως δεν θέλω να σκηνοθετώ και να παίζω συγχρόνως, γιατί χάνω μέρος του ρόλου ελέγχοντας επί σκηνής το σύνολο και αυτό είναι κακό για την δική μου ερμηνεία.
Κάποτε, πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης ήταν συνώνυμα. Οι περισσότεροι σκηνοθέτες μας έχουν περάσει από δραματικές σχολές και πολλοί έχουν δοκιμαστεί στο σανίδι. Μετά από 20 χρόνια θέατρο και 30 πρωταγωνιστικούς ρόλους, έκανα δειλά κι εγώ το πρώτο μου βήμα.

Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε και την αξιοσημείωτη δουλειά σας ως Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού. Πόσο εύκολο είναι να “μοιραστείτε” ανάμεσα στο πόστο αυτό και στο θέατρο;
Όπως συχνά αναφέρω, κατά πόσον μπορεί να κινηθεί δημιουργικά και αποτελεσματικά ένας αντιπεριφερειάρχης εξαρτάται αποκλειστικά από τον επικεφαλής του. Ο Γιώργος Πατούλης στηρίζει κάθε έκφανση πολιτισμού, σέβεται τους καλλιτέχνες κι έχει εξαιρετικές ιδέες και απόψεις πάνω στα συγγενή θέματα.
Ο συνδυασμός είναι πολύ δύσκολος, αλλά έτυχε να μου εμπιστευτεί μια αντιπεριφέρεια το 2021, δηλαδή επί πανδημίας, οπότε το θέατρό μου ήταν κλειστό. Βέβαια έπαιξα στο επετειακό έργο της Τάνιας Χαροκόπου “Αθάνατες” τον ρόλο της Μπουμπουλίνας και μάλιστα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε Αγγλία, Γερμανία. Δεν ήταν όμως δική μου η παραγωγή κι έτσι ο συνδυασμός ήταν ευκολότερος.

Η πανδημία σε τι βαθμό σας επηρέασε τόσο στο καλλιτεχνικό κομμάτι, όσο και σε αυτό της Περιφέρειας, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο;
Από ιδιοσυγκρασία μου περιμένω πάντα να φύγουν τα σύννεφα, μέχρι τότε ονειρεύομαι τον ήλιο και περιμένω. Υπέμεινα την πρώτη καραντίνα αρχίζοντας διαδικτυακά μαθήματα ισπανικών. Ήλπιζα στην δεύτερη να τα βελτιώσω όμως ήρθε η ανάθεση της Αντιπεριφέρειας και απλά δεν έκανα καραντίνα. Δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το απόγευμα στα γραφεία της Περιφέρειας, μετά με πολλές τηλεδιασκέψεις, ακόμα και κάποια σαββατοκύριακα.

Υπάρχουν άλλα σχέδια για το μέλλον που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, είτε για το θέατρο, είτε σχετικά με δράσεις πολιτισμού της Περιφέρειας;
Εύχομαι πρώτα υγεία και σύντομα να βγούμε από αυτόν τον εφιάλτη, χωρίς να ξεχάσουμε το μάθημα που μας έδωσε: πόσο ευάλωτοι και ίσοι είμαστε μπροστά στα δεινά. Υπάρχουν πολλές επικείμενες δράσεις, με πρώτη τον σχεδιασμό του τιμητικού έτους μνήμης για τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή.