Ο Αντώνης Καφαντόγιας στο Χ-τύπο: “Η περιοδεία είναι εμπειρία ζωής”

Μια ξεκαρδιστική παράσταση που εξελίσσεται… στην Κόλαση θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει το κοινό σε όλη την Ελλάδα.

Η νέα παράσταση “Όλοι στα καζάνια σας” σε σκηνοθεσία Πέτρου Α. Καφαντόγια αποτελεί μια ξέφρενη σουρεαλιστική Αριστοφανική κωμωδία ενηλίκων με θέμα τη μανία των ανθρώπων (ζωντανών & νεκρών) ακόμα και εκεί να “κλέβουν” ο ένας τα ιερά και τα όσια του άλλου.

Μιλήσαμε με έναν εκ των πρωταγωνιστών, τον κ. Αντώνη Καφαντόγια ο οποίος με άκρως χιουμοριστικό τρόπο μας έδωσε μια πρώτη γεύση από όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, αλλά και από την προσωπική του πορεία στα καλλιτεχνικά δρώμενα που μόλις έχει ξεκινήσει αλλά προμηνύεται πολύ ενδιαφέρουσα.

 

Αρχικά για να σας γνωρίσουμε λίγο καλύτερα και εμείς και οι αναγνώστες μας. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για σας και πώς ήρθε στη ζωή σας το θέατρο;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, φοιτώ στο 2ο έτος σκηνοθεσίας στην σχολή Λυκούργου Σταυράκου. Το θέατρο στην ζωή μου εμφανίστηκε τυχαία, όταν κάποια Χριστούγεννα ο πατέρας μου είχε οργανώσει θεατρική περιοδεία ενός παιδικού του έργου στην Κρήτη. Μιας και ήμουν ο… φθηνότερος που κυκλοφορούσε στη πιάτσα μου έκανε πρόταση να συμμετέχω. Αρχικά αρνήθηκα, βέβαια μετά με απείλησε ότι θα με αποκληρώσει και αναγκαστικά δέχθηκα. Κάπως έτσι το θέατρο ήρθε στη ζωή μου και συνεχίζει να με στιγματίζει, με την καλή έννοια πάντα.

 

Την περίοδο αυτή πρωταγωνιστείτε στην σουρεαλιστική κωμωδία “Όλοι στα καζάνια σας”. Ποιος είναι ο ρόλος σας στην ιστορία;

Σε αυτή την κωμωδία ο σκηνοθέτης μου εμπιστεύτηκε τον ρόλο του Μπάμπη, ο οποίος όταν ζούσε ασχολούνταν με τυμβωρυχίες, μπούκες, ριφιφί κτλ. Φτάνοντας νεκρός πλέον στην κόλαση, ψάχνει τρόπους να ξεφύγει από την ρουτίνα της αιωνιότητας. Έτσι, όταν του δίνεται η ευκαιρία να γλιτώσει από την βαρεμάρα συνάπτει συνεργασία με μια παλιά “καραβάνα” στην πιάτσα, τον Άμλετ. Η συνεργασία αυτή δίνει στον Μπάμπη την δυνατότητα να κάνει ό,τι έκανε και στο πάνω κόσμο, δηλαδή να κλέβει. Έτσι οι πράξεις του δημιουργούν ένα ντόμινο εξελίξεων το οποίο φέρνει εντάσεις και τριβές ανάμεσα στους άλλους χαρακτήρες δημιουργώντας προβλήματα και βάζοντας τους πάντες (μέχρι και το Λόρδο Έλγιν) σε μπελάδες.

 

Η παράσταση εκτός του γέλιου, κατά πόσο προσφέρει στον θεατή τη δυνατότητα για σκέψη και προβληματισμό;

Συγγραφικά το έργο αυτό, κατ’ αρχάς εισάγει το θεατή του στην Αριστοφανική κωμωδία με μια διάθεση ειρωνείας. Ο λόρδος Έλγιν ακόμα και στην κόλαση όπου κατέληξε λόγω των κριμάτων του συνεχίζει ακάθεκτος τις κλεψιές του χωρίς ίχνος μεταμέλειας. Στόχος του αυτή τη φορά το καζάνι του Αριστοφάνη για το οποίο το μουσείο πληρώνει όσο όσο. Στη συνέχεια το έργο παίρνει ταχύτητα κωμωδίας κωμωδίας ,καθώς αυτό που δεν ξέρει ο Έλγιν είναι ότι το καζάνι που έβαλε στο μάτι το χρησιμοποιεί η Μάνα του Διαβόλου για να μαγειρεύει φαγάκι του γιόκα της. Κάπου εκεί μπαίνει ο Σαίξπηρ ο οποίος κρατώντας το σοβαρότερο ρόλο στην κωμωδία μας βάζει όλους όχι μόνο σε σκέψεις και για το εν λόγω θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα αλλά μας καλεί συγχρόνως με το ήθος του να μην σταματήσουμε ποτέ τον αγώνα μας. Και μετά γέλιο γέλιο γέλιο γιατί το κυρίως θέμα αυτό είναι… να γελάσει και λίγο το χειλάκι μας βρε παιδιά!

 

 

 

 

Υπάρχει το στοιχείο της διαδραστικότητας; Συμμετέχει δηλαδή και το κοινό σε όσα λαμβάνουν χώρα επί σκηνής;

Το έργο δεν είναι διαδραστικό. Αφηγούμαστε μια φανταστική ιστορία όπου ο θεατής καλείται αφαιρετικά μέσα από το σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό της κωμωδίας μας, να ξαναβάλει το κεντρικό της θέμα στην καθημερινή του ατζέντα, γιατί και σαν μονάδες αλλά και σαν έθνος μας αφορά όλους.

 

Απ’ όσα έχουμε διαβάσει προς το παρόν επαγγελματικά έχετε ασχοληθεί μόνο με την κωμωδία και το παιδικό θέατρο. Θα θέλατε να δοκιμαστείτε σε κάποιο άλλο είδος;

Ναι, μέχρι στιγμής έχω ασχοληθεί με την κωμωδία και το παιδικό θέατρο. Στα σχέδια μου είναι κάποια στιγμή να διευρύνω την εμπειρία και σε άλλους τομείς του θεάτρου όπως το δράμα… Όσο για τον κινηματογράφο όπου ο μεγάλος μου στόχος είναι να σκηνοθετήσω… όνειρο ζω μη με ξυπνάτε!

 

Έχετε ασχοληθεί και ως βοηθός σκηνοθέτη. Τι διαφορετικό σας έχει προσφέρει αυτή η θέση; Θα δοκιμάζατε να σκηνοθετήσετε τη δική σας παράσταση;

Σαν βοηθός σκηνοθέτη μου δόθηκε η ευκαιρία να ξεφύγω από τα όρια να βλέπω μόνο την εξέλιξη του δικού μου χαρακτήρα, και έτσι να συμμετέχω πιο παραγωγικά στην ολοκλήρωση και στην προσπάθεια να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε περισσότερους τομείς. Άνοιξαν οι ορίζοντες μου καθώς καλέστηκα να διαβώ μονοπάτια και να ξεπεράσω δυσκολίες που δεν πίστευα ότι υπήρχαν. Το σημαντικότερο από όλα βέβαια είναι πως η βοήθεια που έλαβα από όλους μου τους συνεργάτες με βοήθησε να εξελιχθώ πολύ πιο γρήγορα από όσο φανταζόμουν, και τους ευχαριστώ για ότι μου προσέφεραν.

Όσο για το αν θα δοκίμαζα να σκηνοθετήσω δική μου παράσταση, και βέβαια θα ήθελα, εξάλλου ο μεγάλος μου στόχος είναι η καθιέρωση στην σκηνοθεσία και θα πρέπει αν θέλω να τον πετύχω κάποια στιγμή να αναλάβω το βάρος και την ευθύνη που αυτή φέρει.

 

Τι το ξεχωριστό έχει για σας η εμπειρία της περιοδείας με μια παράσταση;

Η περιοδεία ανά τη χώρα μιας θεατρικής παράστασης είναι εμπειρία ζωής… τα έχει σχεδόν όλα. Αφετηρία, όνειρα, δυσκολίες, επιτυχίες, αποτυχίες, αγωνία, χαρά, απογοήτευση, φίλοι, εχθροί, αυλαία, τέλος… και φτου ξανά απ την αρχή…

 

Πού ονειρεύεστε να φτάσετε σαν ηθοποιός;

Μέχρι να γίνω σκηνοθέτης, θα υποκρίνομαι για να πληρώνω τη σχολή…

 

Έχετε σχέδια για τη χειμερινή σεζόν;

Πάλι “καζάνια στην κόλαση” θα καθαρίζει ο Μπάμπης, καθώς το έργο θα πάει και για χειμώνα. Θα κάνουμε ένα παιδικό χριστουγεννιάτικο εννοείται, και στα σκαριά είναι άλλη μια κωμωδία του daddy μου (με τίτλο “Μέχρι να βγει η ψυχή σου” ). Τώρα αν μου κάτσει μεσοχείμωνα και βρω να κάνω και κάνα μαύρο μεροκάματο στο Netflix… το συζητάω!